Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Κανείς δεν φανταζόταν πως δύο γίγαντες του ελληνικού θεάτρου, ο Αιμίλιος Βεάκης και Αλέξης Μινωτής, θα αντάλλασσαν τέτοιες και τόσες βρισιές. Ότι θα πετούσαν πράγματα ο ένας στον άλλον και θα πιάνονταν στα χέρια.
Αυτά συνέβησαν στην Πάτρα το καλοκαίρι του 1933! Λίγο η ζέστη, λίγο το κρασάκι, ακόμη περισσότερο η υποβόσκουσα αντιζηλία μεταξύ των δύο ανδρών, κατόρθωσαν να προσφέρουν στους Πατρινούς ένα ανεπανάληπτο θέαμα. Ο απρόοπτος καβγάς με ήρωες τους γνωστούς πρωταγωνιστές και μάλιστα του Εθνικού Θεάτρου αμαύρωσε, κατά κάποιον τρόπο, την εικόνα τους στα μάτια του αχαϊκού λαού.
Πρόγραμμα της παράστασης «Ποπολάρος» του Εθνικού Θεάτρου.
Όλα συνέβησαν στο περιθώριο της παράστασης «Ο Ποπολάρος» του Γρ. Ξενόπουλου. Την είχε ανεβάσει το Εθνικό Θέατρο στην Αθήνα και στη συνέχεια την ανέβασε το θέατρο «Λυρικόν» των Πατρών, το οποίο κατακλυζόταν κάθε βράδυ από κόσμο. Ήταν ένα γεγονός το οποίο, βεβαίως, υποδέχθηκε η τοπική κοινωνία με ιδιαίτερη θέρμη, αφού το έδαφος προλείανε ο τοπικός Τύπος. Ακόμη και άρθρο του Γρ. Ξενόπουλου δημοσιευόταν, με λεπτομέρειες για την ψυχοσύνθεση των τύπων που δρούσαν στο έργο του. Οι εικόνες της ζακυνθινής ζωής του τελευταίου τέταρτου του 19ου αιώνα, με τους κόντηδες και τους ανθρώπους του λαού, ενθουσίαζαν τους θεατές.
Οι εφημερίδες, λοιπόν, δημοσίευαν διθυραμβικά σχόλια για το έργο, εξαίροντας την προσωπικότητα του ποπολάρου και κάνοντας αναγωγές στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης. Το γεγονός ότι το πατρινό θέατρο κατακλυζόταν από κόσμο ανάγκασε τους οργανωτές να μην περιοριστούν στις δύο παραστάσεις που είχαν προγραμματίσει. Παρέτειναν την παραμονή του θιάσου στην πρωτεύουσα της Αχαΐας και αναγκάστηκαν να δίνουν απογευματινές «λαϊκές παραστάσεις», οι οποίες άρχιζαν στις επτά παρά τέταρτο. Ακολουθούσε το βραδινό πρόγραμμα, που είχε ανακοινωθεί από καιρό.
Προς τιμήν των πρωταγωνιστών και των ανθρώπων του Εθνικού Θεάτρου δόθηκαν πολλές δεξιώσεις και γεύματα. Σε μία από τις συγκεντρώσεις αυτές συνέβη το απίστευτο επεισόδιο. Από την κριτική μιας πατρινής εφημερίδας παρελήφθη το όνομα του Νίκου Δενδραμή που είχε τον ρόλο του ποπολάρου Ζέππου Πεμπονάρη.
Αλέξης Μινωτής
Θεωρούνταν από τους ηθοποιούς που διακρίνονταν για την ευγένεια και τη λεπτότητά τους, και οι αντιδράσεις ήταν πολλές. «Αν ήμουν στη θέση του Δενδραμή, θα έστελνα στο διάολο τους Πατρινούς και τις εφημερίδες τους» είπε ο Αλέξης Μινωτής απευθυνόμενος προς τον Αιμ. Βεάκη με οξύ τόνο. «Δεν έχεις δίκιο» παρατήρησε ο τελευταίος. Ωστόσο, φαίνεται πως ο Μινωτής βρισκόταν σε ευθυμία και εξεγέρθηκε: «Άσε με, ξέρω τι λέω» φώναξε. Λόγο στον λόγο, ο Βεάκης αποκάλεσε τον συνάδελφό του αριβίστα κι έτσι ξέσπασε χαμός. Αντί απαντήσεως, ο Βεάκης πέταξε ένα ποτήρι στο πρόσωπο του Μινωτή και ακολούθησε πανδαιμόνιο.
Aιμίλιος Βεάκης
Ο καβγάς στα Ψηλά Αλώνια και οι αντιδράσεις
Στο κοσμικό εστιατόριο που βρισκόταν στα Ψηλά Αλώνια και ήταν γεμάτο από καλλιτέχνες, οικονομικούς παράγοντες, εκπροσώπους της Εκκλησίας και πλήθος της κοινωνίας των Πατρών δινόταν μία και μοναδική παράσταση.
Τις αρχικές ύβρεις που αντάλλαξαν οι δύο άνδρες, ακολούθησαν βαριές βρισιές, οι οποίες εξελίχθηκαν σε ελληνικότατη συμπλοκή. Δεν έλειψαν και τα υπονοούμενα για την καλλιτεχνική αξία του ενός και του άλλου. Οπωσδήποτε στον καβγά ενεπλάκησαν και οι συνδαιτημόνες. Ποτήρια, καρέκλες και μπουκάλια βρέθηκαν να… ταξιδεύουν στον αέρα, με κίνδυνο να τραυματίσουν και τους πελάτες του καταστήματος. Ακολούθησε η λιποθυμία γυναικών και αναστατώθηκε το… σύμπαν.
Τότε, για να αποφευχθούν τα χειρότερα, αναγκάστηκαν να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι. Ευτυχώς, δεν ολοκληρώθηκε η εκ του συστάδην μάχη και έλαβε τέλος η αψιμαχία. Η εξέλιξη, ωστόσο, αυτή προκαλούσε κατάπληξη στους συναδέλφους των δύο ανδρών, δεδομένου του γεγονότος ότι έως τότε εμφανίζονταν να συνδέονται με ιδιαίτερη φιλία.
