Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Πότε ιδρύθηκε το πρώτο Ινστιτούτο Καλλονής στην Αθήνα, σε επιστημονικές βάσεις; Ήταν το μακρινό 1925 και πρωταγωνίστρια μία γιατρός, η μικροβιολόγος Χρυσούλα Ιωακειμίδου (1892-1978). Ενταγμένη στις υπηρεσίες του Ερυθρού Σταυρού, υπηρέτησε στη Σμύρνη μέχρι και μετά την καταστροφή. Είχε ζήσει μία δεκαετία στο Παρίσι και στο Βερολίνο και αποφάσισε να ιδρύσει στην Αθήνα ένα Πρότυπον Ιατρείον Καλλονής και Ωραιοθεραπείας. Έτσι εγκαταστάθηκε στην οδό Καραγιώργη Σερβίας 8 και στα τέλη του 1925 πραγματοποίησε τα εγκαίνια με κάθε επισημότητα. Η διαφορά με τα αντίστοιχα, μάλλον ερασιτεχνικά, καταστήματα που φρόντιζαν τη γυναικεία ομορφιά είναι ότι διευθυνόταν από μία γιατρό.
Χρυσούλα Ιωακειμίδου
Τι προσέφερε, όμως, το πρώτο εκείνο Ινστιτούτο; Πρώτα χρησιμοποιούσε φάρμακα με ηλεκτρισμό, κάνοντας έτσι ανώδυνες θεραπείες, όπως η καταπολέμηση της τριχόπτωσης! Μάλιστα είχε φέρει μαζί της και ειδικευμένες Γαλλίδες νοσοκόμες, όπως η «δεσποινίς Όρμαν Μπερτ». Εννοείται πως εντός του ινστιτούτου είχε και μικροβιολογικό εργαστήριο, το οποίο είχε αναλάβει ο γιατρός Κ. Πατρικιάδης. Είχε επίσης τμήμα για μασάζ, το οποίο γινόταν με τα χέρια από κοπέλες αλλά και με ηλεκτρισμό σε γυναίκες και άνδρες. Όμως, εκείνο που θεωρήθηκε πρωτοποριακό ήταν το ειδικό μηχάνημα που καταπολεμούσε την τοπική παχυσαρκία. Ο,τι πιο σύγχρονο είχε να παρουσιάσει η επιστήμη εκείνα τα χρόνια.
Η νοσοκόμος Μάγκυ
Εντύπωση, επίσης, προκαλεί το γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν για εφαρμογή θεραπειών του δέρματος και ράδιο, μέθοδος που υπήρχε μόνον στο Παρίσι. Δεν έλειπε, βεβαίως, και ιδιαίτερο τμήμα μυροπωλείου, καθώς και τμήματα για μανικιούρ και πεντικιούρ, με όρους αντισηψίας και επιστημονικής επίβλεψης. Έτσι αποφεύγονταν οι μολύνσεις και τα ατυχήματα. Μέχρι τότε δεκάδες ήταν τα περιστατικά, σοβαρά και μη, με μολύνσεις και προβλήματα λόγω της έλλειψης αντισηψίας. Στην πραγματικότητα, η Χρυσούλα Ιωακειμίδου είχε δημιουργήσει ένα πραγματικό εργοστάσιο ομορφιάς, με γερμανικά κυρίως μηχανήματα, με τα οποία παρασκεύαζε δικές της της κρέμες και πούδρες και ό,τι άλλο χρησιμοποιούσε ο γυναικείος κόσμος.
Η δεσποινίς Όρμαν Μπερτ
Ήταν πρωτοπόρος και σε αυτόν τον τομέα, αφού στην ελληνική αγορά καταναλώνονταν αμφιβόλου ποιότητος καλλυντικά, τα περισσότερα από τα οποία ήταν νοθευμένα. Οπότε, το Ινστιτούτο της Ιωακειμίδου εκμεταλλεύτηκε την περίσταση και απέκτησε σημαντικό μερίδιο από την αγορά των καλλυντικών. Μέχρι και τα χρόνια του πολέμου το νέο Ινστιτούτο κάλυπτε τις ανάγκες της σημαντικότερης μερίδας ευκατάστατων γυναικών, εισάγοντας πάντοτε τις τελευταίες λέξεις της μόδας και της τεχνολογίας από Ευρώπη και Αμερική. Πρόσφερε ιδιοσκευάσματα (πούδρες, κρέμες, λοσιόν κ.ά.). Ταυτοχρόνως, κάθε λίγο και λιγάκι διαφημιστικές εκστρατείες καταλάμβαναν τον χώρο τους στον Τύπο, γεγονός που σημαίνει ότι η επιχείρηση αυτή λειτουργούσε με κανόνες αγοράς.
Το 1927, μάλιστα, προβαλλόταν και «ιδιαίτερον ζουρνάλ», δηλαδή επίκαιρα, στις κινηματογραφικές αίθουσες, που έδειχνε το περιβάλλον και τις εργασίες του Ινστιτούτου. Απευθυνόταν δε τόσο στις κομψές Ατθίδες όσο και στο ισχυρό φύλο, το οποίο δεν βρισκόταν πλέον στην πρώτη νεότητα! Επίσης, πρόβαλλε και τον τρόπο παρασκευής των καλλυντικών, ενώ η Χρυσούλα Ιωακειμίδου βρισκόταν επί τόπου και μοίραζε δωρεάν είδη καλλωπισμού σε όλες τις κυρίες και τις δεσποινίδες που παρακολουθούσαν την προβολή. Εξάλλου, η ίδια είχε φροντίσει να μετακαλέσει και άλλο προσωπικό από το εξωτερικό, όπως την εκπάγλου καλλονής νοσοκόμο Μάγκυ, η οποία ωστόσο ασχολιόταν αποκλειστικά στο Τμήμα των Κυριών. Μεγαλούργησε λοιπόν το πρώτο εκείνο Ινστιτούτο Καλλονής, το οποίο ανέπτυξε δράση και στη Θεσσαλονίκη.
Όσο για τη Χρυσούλα Ιωακειμίδου συνέχισε τις δραστηριότητές της και πολλά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. Έφυγε από τη ζωή τον Φεβρουάριο 1978 στην αγκαλιά των δύο παιδιών της, έχοντας προσφέρει υπηρεσίες στην πατρίδα αλλά και στην ομορφια.
