Μάρω Βουγιούκα – Βασίλης Μεγαρίδης
Ο Δήμος Αιγάλεω βρίσκεται στα δυτικά της Αθήνας και περιβάλλεται από τους Δήμους Αθηναίων, Περιστερίου, Χαϊδαρίου, Αγίας Βαρβάρας, Μοσχάτου – Ταύρου και Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη. Πήρε το όνομά του από το ομώνυμο βουνό της Αττικής, από το οποίο ο Ξέρξης παρακολούθησε το 480 π.Χ. τη ναυμαχία στο θαλάσσιο στενό της Σαλαμίνος:
Αυτός ο Ξέρξης άνωθι του Εγκαλέου Όρους
όπερ από καταντυκρύ κείμενον Σαλαμίνος
χρυσώ θρόνῳ καθήμενος ώρα την ναυμαχίαν
(Ιω. Τζέτζης, «Χιλιάδες», 13ος αι.)
H λέξη Αιγάλεω προέρχεται με τη σειρά της από τις λέξεις «αίγες» = κύματα, και «λάας» = πέτρα, λίθος, βράχος, είναι δηλαδή «ο βράχος, στον οποίο σπάζουν τα κύματα». Το Αιγάλεω είναι σχετικά νέος οικισμός, ο οποίος δημιουργήθηκε κυρίως στην περίοδο του Μεσοπολέμου (δεκαετίες του 1920 και 1930) γύρω από το παλαιό Πυριτιδοποιείο (Μπαρουτάδικο) και αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα, τόσο από πλευράς εκτάσεως όσο και πληθυσμιακά.
Αποσπάστηκε από το Δήμο Αθηναίων το 1934 ως αυτοτελής κοινότητα και το 1943 έγινε Δήμος (το 1949 αποσπάστηκε από το Δήμο Αιγάλεω η Αγία Βαρβάρα). Το 1951 είχε 29.500 περίπου κατοίκους, τους οποίους σε μία 20ετία υπερδιπλασίασε (80.000 περίπου το 1971). Είναι βιομηχανική περιοχή, στην οποία υπάρχουν και οι εγκαταστάσεις του Τ.Ε.Ι. Αθήνας, καθώς και τα υπολείμματα του Μεγάλου Αθηναϊκού Ελαιώνα.
Ο Δήμος Αιγάλεω έχει 439 οδούς και 23 πλατείες, που κατανέμονται στο κεντρικό Αιγάλεω και στις συνοικίες Αναγέννηση, Ιεράπολη, Νταμαράκια, Λιούμη, Σωτηράκη (τμήμα), Κάτω Αιγάλεω και Νέο Αιγάλεω. Το Δήμο διασχίζουν χιαστί οι δύο μεγάλες αρτηρίες, η Ιερά Οδός και η οδός Θηβών, ενώ άλλη μεγάλη αρτηρία στην ανατολική του πλευρά είναι η λεωφόρος Κηφισού. Αξιοσημείωτο είναι και το μεγάλο Άλσος Αιγάλεω στο χώρο του παλαιού Μπαρουτάδικου, με το υπαίθριο δημοτικό θέατρο, στο οποίο γίνονται συχνά διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
