Μάρω Βουγιούκα – Βασίλης Μεγαρίδης
Ο Δήμος Αγίας Βαρβάρας είναι ένα από τα δυτικά προάστεια της Αθήνας και βρίσκεται ανάμεσα στους Δήμους Αιγάλεω, Χαϊδαρίου και Κορυδαλλού. Πήρε το όνομά του από την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας (τοιχογραφημένη με βυζαντινή τεχνοτροπία από τον Φώτη Κόντογλου). Η εκκλησία βρίσκεται στο αλσύλλιο που ορίζεται από τη λεωφόρο Ελευθερίου Βενιζέλου και την οδό Παπαφλέσσα, ανάμεσα στους χώρους του πρώην Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων και του Δρομοκαϊτείου Θεραπευτηρίου.
Ακραία αρχικά περιοχή του Δήμου Αθηναίων κοντά στο παλαιό Πυριτιδοποιείο (το «Μπαρουτάδικο»), άρχισε να συνοικίζεται στη δεκαετία του 1920 (33 κάτοικοι το 1927), για να φθάσει τους 3.500 περίπου κατοίκους το 1951 και να ξεπερνά τις 25.000 σήμερα (απογραφή 2011). Με τη δημιουργία της Κοινότητας και κατόπιν Δήμου Αιγάλεω, η Αγία Βαρβάρα έγινε συνοικία του Δήμου αυτού, το 1949 όμως αποσπάστηκε ως αυτοτελής κοινότητα και το 1963 αναγορεύτηκε σε Δήμο (είχε τότε 15.000 περίπου κατοίκους).
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Δήμου αυτού είναι το μεγάλο ποσοστό αθίγγανων (περίπου 1/6 του συνολικού πληθυσμού) που έχουν εκεί τις μόνιμες κατοικίες τους και συμμετέχουν ενεργά στην οικονομική, κοινοτική, πολιτιστική κλπ. ζωή του προαστείου.
Ο Δήμος έχει 161 οδούς και 8 πλατείες που κατανέμονται στις περιοχές – συνοικίες Λοιμωδών, Άνω Αγίας Βαρβάρας και Πολυκατοικίες. Στη συνοικία Λοιμωδών, κοντά στα όρια με τον Δήμο Αιγάλεω και μέσα σε εκτεταμένο χώρο πρασίνου, βρίσκεται το Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής, το οποίο αποτελεί μετεξέλιξη του παλαιού (Δημοσίου) Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων, που ιδρύθηκε με σκοπό αρχικά τη νοσηλεία ασθενών με βαρειές λοιμώδεις (μολυσματικές) ασθένειες.
Το Δήμο Αγίας Βαρβάρας διασχίζουν δύο κύριες οδικές αρτηρίες, η λεωφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου και η λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ το βορειοανατολικό άκρο του φθάνει μέχρι την Ιερά Οδό.
