«Προτού ακόμη ο Μαρκόνι και ο Τέσλα ανακαλύψουν τον άνευ σύρματος τηλέγραφον, άλλος εφευρέτης πολύ προ αυτών είχε κερδίσει ήδη το δίπλωμα της ευρεσιτεχνίας εις το ζήτημα τούτο!
Ο περίφημος αυτός εφευρέτης ποίος άλλος ηδύνατο να είνε από τον υιόν της Αφροδίτης;
Ο έρως! Η γλώσσα του έρωτος, η μηδέν λέγουσα και τα πάντα λέγουσα, αι οφθαλμοβολαί του έρωτος.. Η γλώσσα του έρωτος η έχουσα το πλεονέκτημα και το μυστήριον της αφασίας, της σιγής, μυστήριον, το οποίον μόνον οι λατρεύοντες τον Μέγαν Θεόν δύνανται να εννοήσουν. Θεία αληθώς σιγής γλώσσα, η συντομεύουσα τας αποστάσεις, η κατειρωνευομένη της αγρύπνου προσοχής πατρός Κερβέρου παρά το πλευρόν κόρης ερώσης ή ερωτοτροπούσης.
Μεγάλη όντως αυτή η γλώσσα, η ωπλισμένη με εν αβρότατον ριπίδιον, διά του προσφυούς χειρισμού του οποίου στέλλονται τα ερωτικά τηλεγραφήματα… άνευ σύρματος, αλλ΄ όχι και άνευ ηλεκτρικού ρεύματος και σπινθήρων.
Τα «κόρτε της βεντάλλιας» το συνοδεύουν πάντοτε αι λάμψεις των οφθαλμών, από των οποίων διοχετεύεται ακίνητος ο πάντων συγκλονιστικώτατος ζωικός ηλεκτρισμός!…
«Δεν έχω αγκαζέ εις τον προσεχή χορόν»
Αλήθεια! Τι ανόητοι μερικοί πατέρες! Πέρνουν την κόρην τους εις τον χορόν. Η κόρη ντεκολτέ. Μεθ΄ έκαστον χορόν ο πατέρας ακοίμητος φρουρός της κόρης του. Αλλ’ αυτή εις το πλάϊ του γελά σατανικώς. Ανοίγει το ριπίδιόν της και το φέρει προς τον δεξιόν κρόταφον ενώ ο οφθαλμός της γελών αναζητεί τους οφθαλμούς του ιδικού της! Αλλ’ αυτός είνε ευτυχής, διότι η «βεντάλλια» του είπεν ότι εκείνη δέχεται την πρότασίν του δια τον επόμενον χορόν! Αλλ’ αν η βεντάλλια μισοκλεισμένη πίπτη προς τα κάτω και τα βλέμματα της κόρης ακολουθούν την αυτήν διεύθυνσιν ο μύθος δηλοί ότι είνε αναποφάσιστος καίτοι θα επεθύμει να κορτεζάρη μαζή του: «Αφήστε μου καιρόν. Να σκεφθώ!»
«Δώστε μου καιρόν να σκεφθώ»
Εάν τώρα η νέα κλείση το ριπίδιον και με την δεξιάν χείρα κρατήση αυτό εις επαφήν με την αριστεράν παρειάν δείγμα αυτό ευνοϊκώτατον διά τον ενδιαφερόμενον, διότι σημαίνει «Δύνασθε να με ιδήτε στο σπήτι, εάν θέλετε!»
«Ημπορείτε να με ιδήτε σπίτι»
Αλλ΄εάν η κόρη φέρη το κλειστόν ριπίδιον με την λαβήν εις το στόμα αυτό σημαίνει ότι ο προς ον απευθύνεται «αγαπά άλλην».
«Αγαπάτε άλλη»
Εάν η βεντάλλια κλεισμένη στηρίζεται με την λαβήν επί του μηρού της νέας με τους οφθαλμούς προς την αυτήν διεύθυνσιν είνε απελπιστική απάντησις δια τον ενδιαφερόενον, διότι σημαίνει «Είνε πολύ αργά! Αγαπώ άλλον».
«Λυπούμαι πολύ, αγαπώ άλλον»
Αλλ’ εάν η νέα κρατούσα την βεντάλλιαν από την λαβήν εις το ύψος της οσφύος της την αφήση να πέση κάτω είνε ως να λέγη εις τον ενδιαφερόμενον «Πρόσεχε! Μου αρέσει να φλερτάρω! Η καρδιά είνε δική μου και δεν είμαι διατεθειμένη να την δώσω εις άλλον! »
Κυττάξτε την όμως τώρα τι άγριες ματιές ρίχνει επί του ερωμένου της! Η βεντάλλια κλειστή κρατουμένη με το αριστερό χέρι είνε επάνω στα γόνατο, το οποίον σημαίνει «Σ’ έπισασα κύριέ μου! Κάμνεις κόρτε μέ άλλην! Θα ιδής τι θα σου κοστίση αυτό! »
«Μη χάνης, κύριε τον καιρόν σου! Δεν θα καταφέρης τίποτε! Είμαι αποφασισμένη ν’αποθάνω γεροντοκόρη! »
Και τα μάτια της υποστηρίζουν την αλήθειαν της γλώσσης της βεντάλλιας της, η οποία μισοανοιγμένη καλύπτει το στήθος της ώμορφης κόρης!»
