Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Από φυλλάδιο της εποχής με τον τίτλο «Τα όργια ενός Σάτυρου».
Βρίθει η σύγχρονη ιστορία μας από σάτυρους και βιαστές, αλλά η περίπτωση του οδοντίατρου Κωνσταντινίδη και της συζύγου του Γερτρούδης συγκλόνισε κυριολεκτικά την ελληνική κοινωνία όταν αποκαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας 1950. Εκείνος, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, καταγόταν από τα Άδανα της Μικράς Ασίας και εκείνη, η Γερτρούδη Χίλντενγκραντ Βόιτσελ, ήταν κόρη Γερμανού στρατηγού. Το ζεύγος βρέθηκε στη δίνη του μεγαλύτερου ίσως σκανδάλου σεξουαλικών εγκλημάτων εκείνης της δεκαετίας. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν και το πλήθος των ανήλικων θυμάτων ήταν τα χαρακτηριστικά της υπόθεσης.
Ο Κωνσταντινίδης, μετά την Καταστροφή ήρθε στην Ελλάδα και αμέσως μετακινήθηκε στο Παρίσι. Εργάσθηκε ως σερβιτόρος και βοηθός σε οδοντιατρείο αποκτώντας και πτυχίο οδοντοτεχνίτη. Επέστρεψε όμως και εκμεταλλευόμενος κάποιο κενό της νομοθεσίας κατόρθωσε να εξομοιώσει το πτυχίο του με αυτό των οδοντιάτρων. Βρέθηκε στην Ιθάκη όπου μεγαλούργησε εκμεταλλευόμενος μια χήρα και την μόλις 14 ετών μοναχοκόρη της. Τις έφερε στην Αθήνα, τις εγκατέστησε σε ένα ξενοδοχείο και έκανε «μεγάλη ζωή». Η μάνα πέθανε από τον καημό της, η κόρη υπέφερε στα χέρια του αλλά και στα χέρια των φίλων του. Στα χρόνια της Κατοχής όμως γνώρισε την Γερτρούδη, την οποία παντρεύτηκε.
Ήδη όμως από το 1936 είχε ξεκινήσει τη δράση του, την οποία συνέχισε μέχρι το 1951. Κατά τη διάρκεια αυτής της 15ετίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Ηθών κατόρθωσε να παρασύρει περίπου διακόσια κορίτσια ηλικίας από 13 έως 18 ετών και τα οποία «διεφθάρησαν υπ’ αυτού» σύμφωνα με τις επίσημες εκθέσεις. Ο Κωνσταντινίδης χρησιμοποιούσε κορίτσια ως «κράχτες» για να προσεγγίζουν τα θύματα, χρησιμοποιώντας ως δόλωμα μια καλή εργασία, ως βοηθών νοσοκόμων με παχυλό μισθό. Στη συνέχεια τα θύματα αφού έφθαναν στο σπίτι-ιατρείο της οδού Φιλελλήνων είχαν πάντα την ίδια τύχη.
Οδός Φιλελλήνων (δεκαετία 1950).
Προηγείτο η εξέτασή τους ώστε να ελεγχθεί αν ήταν υγιείς για να εργαστούν στο ιατρείο. Εννοείται πως η εξέταση απαιτούσε τα κορίτσια να είναι γυμνά. Ακολουθούσε η νάρκωσή τους με χλωροφόρμιο και η κατακράτησή τους, ήθελαν δεν ήθελαν, στο σπίτι – ιατρείο. Με εκβιασμούς, απειλές και μεθόδους απίστευτης σύλληψης το θύμα παρέμενε να εργαστεί στο ιατρείο, μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο. Τότε εντέχνως πλασαριζόταν στους επόμενους θύτες, κυρίως γιατρούς, φίλους του Κωνσταντινίδη. Στο τέλος μάλιστα φρόντιζαν και για την αποκατάστασή τους προσφέροντας και τις ιατρικές τους υπηρεσίες κυρίως για να αποκτήσουν και πάλι την… αγνότητά τους!
Στο στόχαστρο έμπαιναν τα δεκάδες κορίτσια που κατέφθαναν στην πρωτεύουσα και το επίνειό της αναζητώντας την τύχη τους. Έπεφταν στα δίχτυα του κυκλώματος και κατέληγαν στο οδοντιατρείο – κολαστήριο της οδού Φιλελλήνων. Αλλά η Γενική Ασφάλεια είχε πληροφορηθεί τις δραστηριότητες και καιροφυλακτούσε. Μέχρι που συνέλαβε, τον Δεκέμβριο 1951, ένα 15χρονο κορίτσι την ώρα που έβγαινε από το «διαφθορείο». Ήταν και η πρώτη που δέχθηκε να μιλήσει, οπότε άρχισε να ξεδιπλώνεται το νήμα και να αποκαλύπτεται η υπόθεση. Προκάλεσε εντύπωση το γεγονός πως η γυναίκα του γνώριζε τα πάντα, περιποιόταν μάλιστα τις κακοποιημένες κοπέλες μετά τη νάρκωση και το βιασμό τους!
Πέθαναν μέσα στις φυλακές
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση στη δίκη που ακολούθησε έκανε το γεγονός ότι στο ίδιο διαμέρισμα έμενε και η μητέρα της! Πάντως, οι ιστορίες που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντικείμενο ενός από τα πιο συγκλονιστικά αφηγήματα για την προπολεμική και μεταπολεμική Ελλάδα. Σημειωτέον ότι τα περισσότερα θύματα δεν προσέρχονταν να καταθέσουν από το φόβο της έκθεσης στην κοινωνία. Μπορεί οι συνήγοροι του Κωνσταντινίδη να υποστήριξαν πως ήταν ψυχοπαθής για να πέσει στα… μαλακά, αλλά τελικά σάπισε στις φυλακές, όπως και η γυναίκα του.
