Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας 1950 σχεδόν όλες οι ημέρες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, πλην 24, ήταν αφιερωμένες σε κάποιον εθνικό εορτασμό, επέτειο, γεγονός, πρόσωπο κ.ά. Έτσι και ορισμένες ημέρες ήταν αφιερωμένες στα μέλη της οικογένειας. Υπήρχε η Ημέρα της Μητέρας, η Ημέρα της Κόρης, η Ημέρα του Γιου, η Ημέρα του Υποψήφιου Πατέρα αλλά και η Ημέρα του Πατέρα! Σήμερα θα μας απασχολήσει η ιστορία της τελευταίας αφού διεθνώς πλέον και στις περισσότερες χώρες έχει καθιερωθεί να εορτάζεται την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, δηλαδή σήμερα.
Η καθιέρωση της ημέρας αυτής έρχεται επίσης από τις ΗΠΑ και συγκεκριμένα αναφέρεται ότι την πρωτοβουλία είχε μία γυναίκα, η Σονόρα Σμαρτ Ντόντ (1882-1978). Τιμούσε ιδιαίτερα τον αγρότη πατέρα της Ουίλιαμ. Η μητέρα της πέθανε στη γέννα του έκτου παιδιού της όταν η Σονόρα, η μόνη κόρη, ήταν 16 ετών. Εκείνη και ο πατέρας της κράτησαν την οικογένεια. Πρότεινε την καθιέρωση της γιορτής που έγινε για πρώτη φορά το 1910. Είναι μακρά η ιστορία του εορτασμού διεθνώς αλλά παραμένει αναπάντητο ακόμη το ερώτημα πότε άρχισε και στην Ελλάδα να γιορτάζεται η Ημέρα του Πατέρα.
Από τα τελευταία προπολεμικά χρόνια ακόμη πρωτοσέλιδα ελληνικών εφημερίδων κατέγραφαν πως γινόταν ο εορτασμός στην Αμερική, στο Μεξικό ή στον Καναδά. Μεγάλα αφιερώματα, γραμμένα συνήθως από ξένους ανταποκριτές, έλεγαν πως ο «Νέος Κόσμος» αποφάσισε να αφιερώσει μία ημέρα στον πατέρα που είναι «ο είλως που γυρίζει το μαγγανοπήγαδο και επαρκεί εις τας ανάγκας της οικογένειάς του»![1]
«Ο γιος υπερασπίζεται τον τραυματισμένο πατέρα».
Ary Scheffer (1765-1809).
Αυτή ήταν η άποψη που επικρατούσε ενώ πολλά ήταν και τα δημοσιεύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας τα μεταπολεμικά χρόνια. Ωστόσο κανείς στην χώρα μας δεν φαινόταν να έχει την διάθεση να υιοθετήσει τέτοιους μοντερνισμούς.
Οι Έλληνες γνώριζαν την γιορτή αλλά επέμεναν στην θέση τους ότι την δεσπόζουσα θέση είχε μέσα σε κάθε οικογένεια η μητέρα. Ακόμη και στο θέμα αυτό επιχειρείτο μια… ελληνικότατη τακτική αφού έβαζαν τις δύο γιορτές, της Μητέρας και του Πατέρα, να αντιπαρατίθεται η μία στην άλλη.[2]
Υπήρχαν ωστόσο και εκείνοι που υποστήριζαν ότι με τον εορτασμό της Ημέρας του Πατέρα καλύπτεται ένα κενό και μία αισθητή παράλειψη. Γιατί όσο και αν είναι σεβαστά τα πρωτεία της μάννας μέσα σε κάθε σπίτι δεν μπορεί να παραγνωρίζεται η θέση του πατέρα και του ρόλου που διαδραματίζει. Με τέτοιου είδους αναφορές πέρασαν οι δύο πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Το «Μινιόν» όμως ήταν το πολυκατάστημα που ξεκίνησε πρώτο τον εορτασμό της «Ημέρας του Πατέρα». Ο πολυμήχανος δημιουργός του Ιωάννης Γεωργακάς ήταν εκείνος που έκανε την πρώτη ανακοίνωση το 1976! Τότε η Τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ήταν η 20ή του μηνός και στο «Μινιόν» οργανώθηκαν ειδικές εκδηλώσεις με προβολές, προσφορές δώρων κ.ά. Ενδιαφέρον είναι και το περιεχόμενο της διαφημιστικής καμπάνιας που ξεκίνησε και ανέφερε ότι «Η ημέρα του πατέρα που διεθνώς έχει μεγάλη σημασία και προβολή, υστερεί στην Ελλάδα. Άλλωστε υπάρχει και η ελληνική παροιμία ένας πατέρας τρέφει δέκα παιδιά, 10 παιδιά δεν μπορούν έναν πατέρα. Άραγε ποιος φταίει γι’ αυτό; Ο πατέρας; Τα παιδιά; Το Μινιόν αντιδρά με ελπίδα».[3]
Η εκστρατεία που ξεκίνησε ο Ι. Γεωργακάς σκοπό είχε βεβαίως να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου και πελατεία στην επιχείρησή του. Ωστόσο και πάλι τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Ο κόσμος δεν υιοθετούσε την γιορτή την οποία θεωρούσε ξενόφερτη. Στις αρχές της δεκαετίας 1980, εκτός από το «Μινιόν» και άλλες επιχειρήσεις πρόβαλαν διάφορα προϊόντα (κοσμήματα, ενδύματα κ.ά.) ενώ και ο Σύνδεσμος Επιχειρηματιών και Επαγγελματιών Γυναικών Αθηνών οργάνωνε ομιλίες, χορούς και συναυλίες στις αίθουσες του «Παρνασσού».
