Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Η Ελλάδα του μεγαλείου και της ελευθερίας δεν περιορίστηκε στους πρωταγωνιστές της. Σ’ εκείνους που διέθεσαν τις περιουσίες τους ή τη ζωή τους στον αγώνα για την απελευθέρωση. Συνήθως τα φώτα στρέφονται στους πρωταγωνιστές, παραβλέποντας τους διαδόχους τους, δηλαδή τους συγγενείς και συνεχιστές τους. Δεν ισχύει βεβαίως για όλες τις περιπτώσεις. Δεν ήταν όλοι οι γόνοι των μεγάλων ανδρών και γυναικών αντάξιοι των προγόνων τους. Υπήρξαν όμως και άπειρες περιπτώσεις που τα παιδιά, τα εγγόνια, ο απόγονοι σπουδαίων προσωπικοτήτων συνέχισαν, σε περίοδο ειρήνης πλέον, τις αγαθοεργίες και την προσφορά τους στην πατρίδα.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι οικογένειες του Ιωάννη Βαρβάκη και του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Ο πρώτος με τον πλούτο και ο δεύτερος με την ανδρεία του είναι γνωστό ότι συνέβαλαν τα μέγιστα στην απελευθέρωση της πατρίδας. Μοίρα καλή ήθελε απογόνους τους να συνδεθούν με επιγαμία και συνεχίσουν την πορεία τους στον 19ο αιώνα. Συγκεκριμένα, μία εγγονή του Βαρβάκη, η Μαρία, παντρεύτηκε τον Σπυρίδωνα Καραϊσκάκη, γιο του ήρωα της Επανάστασης Γεωργίου.
Σπυρίδων Καραϊσκάκης
Από τον γάμο τους απέκτησαν δύο κόρες και έναν γιο, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Ακολούθησε πιστά τον σύζυγό της στις περιπετειώδεις υπηρεσιακές και πολιτικές δραστηριότητές του, διατηρώντας πάντα την αρχοντιά και προκαλώντας τον σεβασμό της ελληνικής κοινωνίας. Παντρεύτηκαν στα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Όθωνος (1859) και η Μαρία τιμήθηκε με την προσωπική φιλία της βασίλισσας Αμαλίας[1].
Ανέκδοτο σκίτσο της Μαρίας Βαρβάκη Καραϊσκάκη.
Εξάλλου, το ζεύγος Καραϊσκάκη ήταν εξ εκείνων που παρέμειναν πιστοί στον Όθωνα, ακόμη και μετά την έξωσή του. Εξάλλου, ο Σπυρίδων Καραϊσκάκης ακολούθησε τον βασιλιά στην εξορία και παρέμεινε κοντά του περίπου έναν χρόνο. Όταν επέστρεψε εζήτησε να δικαστεί για την αδικαιολόγητη απουσία του και αθωώθηκε πανηγυρικά[2]!
Η Μαρία Καραϊσκάκη προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στα ιδρύματα για το παιδί. Ήταν ένας από τους κρίκους της ισχυρής αλυσίδας των γυναικών που δημιούργησαν ένα θαυμαστό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, σε περίοδο κατά την οποία το κράτος αδυνατούσε να ανταποκριθεί σε τέτοιες δραστηριότητες. Οι γυναίκες αυτές συνεισέφεραν οικονομικά για να λειτουργήσουν ιδρύματα όπως το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών ή το Αμαλίειο Ορφανοτροφείο, προσφέροντας ταυτοχρόνως και προσωπική εργασία. Το όνομά της βρίσκεται πάντα στις πρώτες θέσεις των προσφορών, ανάμεσα σε εκείνα της Ελένης Τοσίτσα, του Δημήτριου Βερναρδάκη, της Φραγκίσκας Μαύρου κ.ά. Σημειωτέον ότι όλα τα μέλη της οικογένειας, γνωστά και άγνωστα στους νεότερους, συνεισέφεραν το κατά δύναμιν για την θεμελίωση και ανάπτυξη του νέου ελληνικού κράτους[3].
Αλέξανδρος Βαρβάκης
Η πρωταγωνίστρια της Φιλοπτώχου Εταιρείας
Επίσης, ένας από τους απογόνους Βαρβάκη που άφησαν τα ίχνη της ευγένειας, της καλοσύνης και των αγαθών διαθέσεών τους στην ελληνική κοινωνία υπήρξε ο εγγονός του ευεργέτη Αλέξανδρος Βαρβάκης (1836-1888).
Ο Αλ. Βαρβάκης, ήταν ένας γαλήνιος και ευγενής άνθρωπος, φιλόπατρις και ευαίσθητος. Λάτρευε τη μουσική, στην οποία ήταν αφιερωμένος από παιδί, ενώ υπήρξε και σημαντικός συνθέτης. Δεν ανάλωσε τη ζωή του σε κοσμικότητες και υπήρξε πραγματικός φιλάνθρωπος. Η σύζυγός του Μαρία, το γένος Κασσαβέτη, έφυγε από τη ζωή το 1915.
Υπήρξε από τις γυναίκες που πρωταγωνίστησαν στη «Φιλόπτωχο Εταιρεία Κυριών», όπως διετέλεσε επί πολλά χρόνια ταμίας, με πρόεδρο την Βικτωρία Στρέιτ, αντιπρόεδρο την Αικατερίνη Πασπάτη και γραμματέα την Ευφροσύνη Κετσέα. Η Μαρία Βαρβάκη, προκειμένου να ασκεί τις φιλανθρωπικές της δραστηριότητες, εξασφάλιζε χορηγίες και μέσω του αδελφού της γιατρού Κωνσταντίνου Κασσαβέτη. Στην Αθήνα έζησαν επίσης και δύο ακόμη αδέλφια του Αλέξανδρου, οι Ιωάννης και Βικέντιος Βαρβάκης[4].
