Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Κυοφορούσα γυναίκα, 1894.
Είναι απίστευτες οι προκαταλήψεις και οι δοξασίες που ίσχυαν στην Ελλάδα, ακόμη και πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους, για τα αρσενικά και θηλυκά παιδιά. Πολλά έχουν γραφτεί, βεβαίως, κι ακόμη περισσότερα συζητιούνται ακόμη μέχρι τις ημέρες μας σε πολλές επαρχίες της χώρας. Αλλά μάλλον αμίμητα υπήρξαν όσα δημοσίευε η εφημερίδα «Η Ταχύπτερος Φήμη» [1], στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα.
Πρώτα απ’ όλα, δημοσίευε τρόπους με τους οποίους μπορούσε να καταλάβει κανείς εάν η γυναίκα κυοφορούσε αγόρι ή κορίτσι. Ισχυριζόταν πως η γυναίκα η οποία κυοφορούσε αρσενικό παιδί ήταν πιο υγιής από εκείνες που κυοφορούσαν κορίτσι, ενώ αισθανόταν και όλα τα δεξιά μέρη του σώματός της πιο δυνατά και ρωμαλέα.
Επίσης, σύμφωνα πάντα με την ίδια εφημερίδα, ο δεξιός οφθαλμός των γυναικών που περιμένουν αγόρι είναι πιο λαμπρός και ο σφυγμός του δεξιού χεριού πιο δυνατός.
Ακόμη εάν κάποιος έριχνε μια σταγόνα γάλα από το στήθος της γυναίκας που περίμενε αγόρι πάνω στο νύχι, η σταγόνα θα διατηρούνταν στρογγυλή, ενώ στην περίπτωση των κοριτσιών το γάλα δεν είχε το ίδιο σχήμα.
Στη συνέχεια, η καλή εφημερίδα διέψευδε τις φήμες που ήθελαν στο δεξιό μέρος της μήτρας να βρίσκονται τα αγόρια και στο αριστερό τα κορίτσια. «Δεν είναι αληθές» σημείωνε με έμφαση, συμπληρώνοντας ότι η φαντασία των γυναικών δεν έπαιζε κανένα ρόλο στο φύλο των παιδιών «διότι πολλάκις γυναίκες επιθυμούσαι καθ’ υπερβολή άρρενα τέκνα δεν συνέλαβον παρά θήλεα».
Εισερχόταν όμως και σε εξαιρετικά γαργαλιστικές για την εποχή του λεπτομέρειες το άρθρο αυτό, τονίζοντας ότι «η γυνή ενδέχεται να συλλάβη άρρεν μάλλον κατά την εκροήν των καταμηνίων παρά πρότερον»! Όφειλε δε, η γυναίκα που ήθελε να συλλάβει αγόρι, να κινείται διαρκώς και να μην κάνει καθιστική ζωή.
Τις λεπτομέρειες αυτές συμπλήρωναν τέσσερις σαφείς γενικοί κανόνες τους οποίους έπρεπε αυστηρά να ακολουθήσουν τα ζευγάρια που επιθυμούσαν να αποκτήσουν κληρονόμους αρσενικού γένους.
Ο πρώτος κανόνας όριζε ότι τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα όταν παντρεύονταν, έπρεπε να είναι ανεπτυγμένοι και τέλειοι «ώστε τα όργανα να έχουν όλη των την δύναμιν και ευρωστίαν».
Ο δεύτερος κανόνας ήταν όμως εξαιρετικά αυστηρός. Το ζευγάρι έπρεπε να ακολουθεί τέτοια δίαιτα ώστε να διατηρεί ακμαίες τις δυνάμεις του και να απέχει από φαγητά «υδατώδη, νοσηρά, δύσπεπτα και μη θρεπτικά». Έπρεπε ακόμη να τρώει ζεστή και θρεπτική και «εύχυλη» όπως την αναφέρει, τροφή και σε προσδιορισμένες ώρες, αποφεύγοντας «όμως να παραβαρύνωσι τον στόμαχον και να πίνωσι πνευματώδη ποτά»!
Επειδή ο τρίτος κανόνας ήταν σαφής και ξεκάθαρος τον αντιγράφουμε όπως δημοσιεύθηκε: «Να μην κάμνωσι οι σύζυγοι κατάχρησιν εις τας ηδονάς του έρωτος, αλλά να κάμνωσι χρήσιν αυτών εις διαστήματα καιρού αρκετά μεγάλα, δια να δίδωσι καιρόν εις την φυσικήν των θερμότητα να κατεργάζεται και να τελειοποιή το σπέρμα». Πάντως, το καλύτερο το κράτησε τελευταίο ο συντάκτης της «Ταχυπτέρου Φήμης», ο οποίος φαίνεται ότι υπέφερε από ζέστες που χτυπούσαν αλύπητα την πόλη των Αθηνών εκείνα τα χρόνια. Ως τέταρτη οδηγία λοιπόν προς τα ζευγάρια που επιθυμούσαν αγόρι συνιστούσε «τους μήνας Ιούλιον και Αύγουστον οι σύζυγοι πρέπει να απέχωσιν από την συνουσίασιν, ως ολεθρίαν εις τον άνθρωπον διαρκουσών των κυνικών καύσεων». Παρέλειψε βεβαίως να αναφέρει σε τι θα έβλαπτε τα ζευγάρια και πως θα επηρέαζε το φύλο του μωρού!
