Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Χρήστος Τσιγγιρίδης
Τον Δεκέμβριο 1947 έφευγε από τη ζωή, σε ηλικία εβδομήντα ετών, ο Χρίστος Τσιγγιρίδης, ένας πρωτοπόρος του ελληνικού ραδιοφώνου. Υπήρξε η προσωπικότητα που έδωσε το δικαίωμα στη Θεσσαλονίκη να καυχιέται πως έχει την πρωτοπορία της ραδιοφωνίας όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στα Βαλκάνια. Τραγική συγκυρία ήθελε να φύγει από τη ζωή, όταν το κοινό της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Μακεδονίας γνώριζε συγκινήσεις σε σχέση με το ραδιόφωνο. Στη Βουλή των Ελλήνων καταθέτονταν τροπολογία για την οικονομική αυτοτέλεια του Ραδιοσταθμού Θεσσαλονίκης. Ο τελευταίος έως τότε ήταν φόρου υποτελής στον Σταθμό των Αθηνών και του έλειπαν τα μέσα περαιτέρω προαγωγής του και βελτίωσης των εκπομπών του.
Ο Σταθμός της Θεσσαλονίκης προσπαθούσε να επιβιώσει με ψιχία που έπαιρνε από το Εθνικό Ραδιοφωνίας για τη λειτουργία του. Ως γνωστόν τότε το ραδιόφωνο ήταν συνδρομητικό. Οι συνδρομές των ακροατών της Ραδιοφωνίας στη Θεσσαλονίκη και σε όλη τη Βόρειο Ελλάδα εισπράττονταν από το Ίδρυμα, το οποίο στη συνέχεια επιχορηγούσε τον Σταθμό Θεσσαλονίκης. Αλλά οι κάτοικοι της συμπρωτεύουσας ζητούσαν πλέον οι συνδρομές τους να περιέρχονται ως καθαρό έσοδο στον Σταθμό Θεσσαλονίκης και το Ίδρυμα Ραδιοφωνίας να κανονίζει την καλλιτεχνική διεύθυνση και τον έλεγχο του προγράμματος.
Υπέφωσκε μάλιστα και ένας άτυπος συναγωνισμός. Οι Θεσσαλονικείς υποστήριζαν πως μόνον με δεκαπέντε εκατομμύρια μηνιαίως, ο Σταθμός τους τα κατάφερνε πολύ καλύτερα από εκείνον των Αθηνών που απορροφούσε περισσότερα από διακόσια εκατομμύρια μηνιαίως! Οι πάντες βεβαίως συμφωνούσαν πως όλα είχαν ξεκινήσει από τον καταγόμενο από διακεκριμένη οικογένεια της Φιλιππούπολης Ανατολικής Ρωμυλίας Χρ. Τσιγγιρίδη. Η οικογένειά του κατέφυγε στη Στουτγάρδη της Γερμανίας, όπου σπούδασε στο Πολυτεχνείο. Στην Ελλάδα έφτασε το 1918, πρώτα στη Λάρισα και ύστερα στη Θεσσαλονίκη.
Ο Χρήστος Τσιγγιρίδης και ο ραδιοφωνικός σταθμός του.
Το όνειρό του ήταν να δημιουργήσει έναν ραδιοσταθμό. Ξεκινά τα πειράματά του το 1923-24 και δημιουργεί τον δικό του Οίκο, στην οδό Δημοκρατίας 20 εμπορευόμενος μεγάφωνα. Πραγματοποιεί την πρώτη ραδιοφωνική του εκπομπή το 1927, στο πλαίσιο λειτουργίας της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Πότε όμως εγκαταστάθηκε και λειτούργησε κανονικά στη Θεσσαλονίκη ο πομπός, το ραδιόφωνο του Χρ. Τσιγγιρίδη; Αν και η εργασία του απολάμβανε την εκτίμηση της Πολιτείας, αδυνατούσε να λειτουργήσει το ραδιόφωνό του ακόμη και στα περιορισμένα όρια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Αυτό συνέβη και το 1930, όταν η Εταιρεία Ραδιοφωνίας, πρόβαλε αντιρρήσεις, παρά το γεγονός ότι θα χρησιμοποιούνταν μόνον για τη διαφήμιση ελληνικών προϊόντων. Η Εταιρεία Durham, με εκπρόσωπο τον Α. Ακύλογλου και στη συνέχεια η πανίσχυρη εταιρεία Telefunken, είχαν αναλάβει με ανάθεση από την κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου την εγκατάσταση ραδιοφωνικού πομπού στην Ελλάδα και προστάτευαν τα συμφέροντά τους.
Ήταν το 1931, όταν κατόρθωσε με τη βοήθεια φίλων του και της διεύθυνσης της Διεθνούς Έκθεσης να εγκαταστήσει το ραδιόφωνό του στον χώρο της Έκθεσης. Του έδωσε την ονομασία «πρώτος ελληνικός πομπός» και έτυχε επιθεώρησης από το αρμόδιο υπουργείο Συγκοινωνίας. Ο ερασιτεχνικός εκείνος σταθμός, ήταν δυναμικότητας 1750 βατ. Ακουγόταν δε μέχρι τη Σόφια και τα Σκόπια! Αλλά η άδεια λειτουργίας που είχε εξασφαλίσει ο Χρ. Τσιγγιρίδης ήταν μόνον για τις ημέρες της Έκθεσης αφού η σύμβαση που είχε συνάψει η Ελλάδα για την εγκατάσταση του πρώτου ραδιοφωνικού πομπού εθνικής εμβέλειας απέκλειε τη λειτουργία ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών. Εντέλει το 1934, ο Χρ. Τσιγγιρίδης κατόρθωσε να εξασφαλίσει την πολυπόθητη άδεια από το υπουργείο Συγκοινωνίας και να ξεκινήσει τη λειτουργία του ιδιωτικού ραδιοφωνικού σταθμού του. Η συνέχεια υπήρξε μακρά και ο Τσιγγιρίδης δεν είχε ασχοληθεί μόνον με την Ραδιοφωνία.
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία», 18 Δεκεμβρίου 2017
