Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ζωζώ Νταλμάς. Φωτογραφία με ιδιόχειρη αφιέρωση.
Κάποτε ρώτησαν τη Ζωή Λάσκαρη ποια θεωρούσε «μοιραία γυναίκα». Αδίστακτα ονομάτισε τη Ζωζώ Νταλμάς. Ήταν από το είδος των γυναικών που «την πατάνε». Μοιραίων που δίνονται παράφορα και συχνά «χάνουν». Ξετρέλανε την εποχή της, γνώρισε τιμές, δόξες αλλά και πλούτη, που σκόρπισε στους πέντε ανέμους. Όπως έλεγε Λάσκαρη, «ξέσκισε τα μάταια και εφήμερα με τη μεγαλύτερη φυσικότητα και τον πιο απλό τρόπο». Αυτή ήταν η Ζωή Σταυρίδου, όπως ήταν το πραγματικό ονοματεπώνυμο της Ζωζώς Νταλμάς, η οποία έφυγε από τη ζωή στο θλιβερό δωμάτιο ενός γηροκομείου.
Τα πραγματικά στοιχεία της είχε αποκαλύψει στον περίφημο σκιτσογράφο, δημοσιογράφο και τραγουδοποιό Κώστα Μπέζο (αρχές δεκαετίας 1930). Ανέφερε πως γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ανήμερα του αγίου Σπυρίδωνος, το 1906. Σε ηλικία 12 ετών αρραβωνιάστηκε έναν αεροπόρο και τον παντρεύτηκε δύο χρόνια αργότερα, όταν ήταν 14 ετών. Αλλά σε έξι μήνες τον χώρισε! Εγκατέλειψε τον άνδρα της, ο οποίος έκανε απόπειρα αυτοκτονίας πυροβολώντας το στήθος του.
Ανέκδοτη φωτογραφία της Ζωζώς Νταλμάς με ανδρικό κοστούμι στην Κωνσταντινούπολη.
Στο θέατρο βγήκε το 1922 με τον θίασο της Ένκελ στη Θεσσαλονίκη. Στην παράσταση «Χορ Χορ Αγάς», χορεύοντας τον χορό της κοιλιάς, προκαλούσε φρενίτιδα στο ανδρικό κοινό. Ακολούθησε θυελλώδης 18ετία. Περιελάμβανε τα πάντα: έρωτες, απιστίες, αμύθητου πλούτου διασκεδάσεις, ναρκωτικά και περιβόητους καβγάδες. Με τον θίασο Ενκελ βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια και ξελόγιασε έναν Αιγύπτιο πρίγκηπα. Επτά ανεπανάληπτοι μήνες ήταν η απαρχή της ανήσυχης ζωής. Μόλις τη ζήτησε σε γάμο, εκείνη αποχώρησε για να σχετιστεί με τον καπετάνιο που την έφερε πίσω στην πατρίδα[1].
Ταυτοχρόνως, κατέλαβε πρωτεύουσα θέση στις μουσικές κωμωδίες που ανέβαιναν σε θέατρα των Αθηνών. Το 1925 είναι ήδη η ντίβα που απασχολεί το κοινό και τους κριτικούς. Μοιραζόταν τον χρόνο της ανάμεσα στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, όπου είχε άπειρους θαυμαστές, αλλά και πολλά μπλεξίματα. Συμμετείχε σε τουρκικές ταινίες, όπως «Τα κύματα του Βοσπόρου», που έσπαγαν ταμεία και στους ελληνικούς κινηματογράφους[2]. Αλλά θα εθιστεί και στις ουσίες, ιδιαίτερα στην κοκαΐνη. Το 1933, όταν εξαρθρώθηκε ένα δίκτυο λαθρεμπόρων ναρκωτικών, ενεπλάκη και η Ζωζώ. Βρέθηκε ποσότητα στις αποσκευές της, αλλά απέφυγε τις επιπτώσεις, διότι «ήταν δι’ ιδίαν της χρήσιν, καθ΄ όσον, ως γνωστόν, από ετών είναι κοκαϊνομανής»[3].
Η Ζωζώ Νταλμάς όπως τη σκιτσάρισε ο Κ. Μπέζος το 1932.
Σε άλλη περίπτωση, το 1937, πρωταγωνίστρια πλέον της ελληνικής οπερέτας, παραμονή της Πρωτοχρονιάς, έκανε κυριολεκτικά… λίμπα το μπαρ Τοκατλιάν του Πέραν. Έπινε με φίλη της, έφτασε σε κατάσταση μέθης και, όταν δεν της έδιναν άλλο να πιεί, ερεθίστηκε. Έσπαγε, ό,τι έβρισκε μπροστά της, από ποτήρια μέχρι καθρέφτες! Την επομένη καταδικάστηκε να πληρώσει τις ζημιές. Αλλά τα καμώματά της οδήγησαν στην απόφαση της αφαίρεσης της άδειας άσκησης του επαγγέλματος της ηθοποιού[4]. Αλλά η διάσημη πρωταγωνίστρια δεν γνώριζε εμπόδια.
Εξάλλου, τόσο η συμμετοχή της σε πλήθος θεατρικών έργων αλλά και κινηματογραφικών ταινιών της επέτρεπε να… αλωνίζει τον καλλιτεχνικό χώρο. Μέχρι να πάρει πίσω την άδειά της, καταθέτοντας επανειλημμένως προσφυγές, παρουσιαζόταν στην Όαση του Ζαππείου, που ως βαριετέ δεν υπαγόταν στη δικαιοδοσία της επιτροπής αδειών. Γράφτηκαν πολλά και ακούστηκαν περισσότερα, με την ίδια να καλλιεργεί τις φήμες ή να τα επιβεβαιώνει. Όπως ότι υπήρξε ερωμένη του Κεμάλ Ατατούρκ. Εγκατέλειψε το σανίδι στα τέλη της δεκαετίας 1950, αφού ακόμη και θέατρο είχε ιδρυθεί στην Κυψέλη με το όνομά της. Η ζωή της περιορίστηκε από τότε σε ένα υπόγειο της οδού Τρικάλων (Αμπελόκηποι). Το 1984 διαμαρτυρήθηκε έντονα ότι ορισμένες εφημερίδες την παρουσίαζαν νεκρή. Από τότε η παραμυθένια Χαλιμά του θεάτρου ζούσε σε γηροκομείο, μέχρι το τέλος, που ήλθε στις 31 Ιουλίου 1988[5].
