Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ο κόσμος των παιχνιδιών έχει αυτές τις ημέρες την τιμητική του. Ένας ολόκληρος κόσμος που αντικατοπτρίζει την ιστορία και τα έθιμα του κόσμου των ανθρώπων. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι και παιδιά υπάρχουν και παιχνίδια για να τα διασκεδάζουν, vα τους κρατούν συντροφιά και να εξάπτουν τη φαντασία τους. Παιχνίδια φτιαγμένα πριν από 5.000 χρόνια ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές που έγιναν στην Ινδία, κατασκευασμένα από υλικά της φύσης, όπως πέτρες και πηλός. Η βασίλισσα του παραμυθένιου βασιλείου, η κούκλα, πρωταγωνιστούσε στη Βαβυλώνα και στα Σούσα. Μ’ αυτές έπαιζαν τα κορίτσια, ενώ τ’ αγόρια έπαιζαν με τόπια παραγεμισμένα με ελαστικά υλικά.
Στην αρχαία Ελλάδα και την αρχαία Ρώμη τα παιδιά έπαιζαν με κούκλες από κερί ή τερακότα, μπαστούνια, τόξα, βέλη αλλά και γιο-γιο! Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, τα παιδιά στην αρχαία Ελλάδα, όταν ενηλικιώνονταν, θυσίαζαν τα παιχνίδια τους στους Θεούς, ένδειξη του ιδιαίτερου ρόλου που διαδραμάτιζαν τα παιχνίδια στη ζωή τους. Τα κορίτσια, την παραμονή του γάμου τους προσέφεραν τις κούκλες τους σε ιεροτελεστία που σηματοδοτούσε τη μετάβαση στην ενήλικη ζωή.
Κάθε πρόοδος του πολιτισμού σήμαινε πάντα και εποχή αλλαγής των παιχνιδιών. Στον σύγχρονο κόσμο η αλλαγή εκφράσθηκε με τη χρήση του πλαστικού, του υφάσματος και συνθετικών υλικών. Τα σύγχρονα παιχνίδια παράγονται πλέον μαζικά και πωλούνται σε ειδικά καταστήματα. Την ξύλινη κούκλα της Αιγύπτου διαδέχθηκε, στις αρχές του 20ού αιώνα, η κούκλα που μπορούσε να πει «μαμά».
Και την τελευταία, οι ηλεκτρονικές κούκλες που μπορούν να αναγνωρίζουν και να προσδιορίζουν αντικείμενα, τη φωνή του ιδιοκτήτη τους και να επιλέγουν τις φράσεις με τις οποίες θα απαντήσουν. Πάντως, οποιαδήποτε μορφή και να έχουν τα παιχνίδια, το αποτέλεσμα της χρήσης τους είναι ίδιο. Συντροφεύουν τις παιδικές ψυχές και ομορφαίνουν τις ημέρες τους.
