Τύποι κορσέδων.
«Ο Κορσές! Το μαρτύριον αυτό το οποίον αποτελεί αναπόσπαστον μέρος της γυναικείας ενδυμασίας.
Ο Όμηρος τον εξύμνησε. Λέγει περί της Ήρας της υπερηφάνου συζύγου του Διος ότι εδανείσθη παρά της ωραίας Αφροδίτης την ζώνην, ήτις έκαμνε να φαίνεται όλη η χάρις και η πλαστικότης του σώματος, όπως δια ταύτης προσελκύση τον άπιστον και ερωτότροπον σύζυγόν της.
Παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν η Φρύνη και η Λαΐς υπό τον ευρύν χιτώνα των έφερον πάντοτε το στρόφιον το οποίον ήτο ζώνη πολύτιμος, κεκοσμημένη δια χρυσού και πολυτίμων λίθων, ήτις έσφιγγε την οσφύν και το στήθος.
Η αναμασχαλίς
Ο στηθόδεσμος ετίθετο ακριβώς επί του στήθους και η αναμασχαλίς ήτο πλατεία λωρίς ήτις εδένετο εις το άνω μέρος του στήθους και απετέλει μετά του στηθοδέσμου και του στροφίου εν είδος νεωτέρου κορσέ.
Επίσης δια τας νεάνιδας υπήρχε η ζώνη ήτις δενομένη περί τα ισχύα εχρησίμευεν όπως καλύπτη τα διάφορα σωματικά ελαττώματα.
Παρά Ρωμαίοις εκτός των ανωτέρω προσετέθη και το capitium ή fascia (φασκιά) ήτις ήτο πλατεία λωρίς σφιγμένη άνωθεν προς τον τράχηλον, αναδένουσα το στήθος.
Υπό των Ρωμαίων τα είδη ταύτα διεδόθησαν και εις την Γαλατίαν, της οποίας αι δέσποιναι έφερον το Ρωμαϊκόν ένδυμα μέχρι της εποχής του Καρολομάγνου. Κατά την εποχήν ταύτην επήλθε ριζική μεταβολή εις τα ενδύματα.
Η Ισαμπώ
Αλλά πως έγεινεν ο σημερινός κορσές;
Της μεταβολής ταύτης αρχήν έκαμε η Βασίλισσα Ισαμπώ της Βαυαρίας, ήτις εισήγαγε τα στενά ενδύματα καταργήσασα τους παλαιούς χιτώνας.
Εις το έσωθεν μέρος των ενδυμάτων τούτων η Βασίλισσα Ισαμπώ εσκέφθη να ρίψη τεμάχιον ελαστικού χάλυβος και οδόντας φαλαίνης. Ο στηθόδεσμος ούτω μετεβλήθη εις εν είδος θώρακος επί του οποίου αι κομψαί κυρίαι εχάρασον διάφορα εμβλήματα. Η Βασίλισσα Μαρία των Μεδίκων φαίνεται εις τας εικόνας της φέρουσα το νέον τούτο είδος του στηθοδέσμου.
Εν τοιούτον είδος θώρακος ανήκε εις την Αικατερίνην των Μεδίκων και ευρισκομένου σήμερον εις το μουσείον Καρναβαλέ των Παρισίων.
Επί της βασιλείας του Λουδοβίκου XV η ερωμένη αυτού κόμησσα Δουβαρύ εκόσμει τον κορσέν της με διάφορα πολύτιμα κεντήματα, και η μόδα αυτή μετεδόθη εις όλας τας κυρίας της αυλής.
Αλλ’ η Γαλλική επανάστασις, η μεταβάλουσα άρδην την Γαλλίαν και καταρρίψασα του θρόνου τους βασιλείς κατέλυσε και την κυριαρχίαν του κορσέ εισαγαγούσα το αρχαίον ελληνικόν ένδυμα, το οποίον διετηρήθη μέχρι του έτους 1810.
Τριάκοντα έτη βραδύτερον ο στηθόδεσμος ήρχισε με γιγάντια άλματα να καταλαμβάνη, την απολεσθείσαν κυριαρχίαν του μεταβληθείς πλέον εις φρούριον του στήθους προς μεγίστην βλάβην της υγείας των κομψών δεσποινών.
Στηθόδεσμος
Αλλ’ από του έτους 1889 ο στηθόδεσμος υπέστη σπουδαίας μεταβολάς συμφώνως προς τας αρχάς της υγιεινής και της σωματικής ευεξίας. Ο στηθόδεσμος του τελευταίου συρμού είνε ευλίγυστος, ελαφρός, έχων βάρος μόλις 200 γραμμαρίων, δεν στενοχωρεί πλέον τον θώρακα ουδ’ εμποδίζει την κανονικήν αναπνοήν και δίδει την μεγαλειτέραν κομψότητα εις το γυναικείον σώμα, όπως ισχυρίζονται οι κατασκευασταί, διότι η επιστήμη εξακολουθεί σήμερον –περισσότερον ή άλλοτε- να τον θεωρή δολοφόνον της υγείας της γυναικός.
Πλείστα όσα είδη και σχήματα καθ’ ημέραν κατασκευάζονται. Εκ τούτων το απλούστερον και υγειονότερον συγχρόνως είδος είνε η ζώνη ήτις συγκρατεί μόνον την οσφύν και αφίνει ελεύθερον το στήθος και τους πνεύμονας.
Επίσης ο «Κορσές της Χάριτος» του οποίου το σχήμα δεικνύει η εικών μας είνε το τελειότερον και υγιεινότερον είδος.
Η ιστορία του κορσέ εν μόνον δεν λέγει: Πόσαι απέθανον από τον κορσέ. Πόσαι εσακατεύθηκαν κυριολεκτικώς, πόσαι ως μητέρες παρήγαγον τέκνα ατροφικά, νευρασθενικά, έκφυλα τελείως»[1].
