Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ζευγάρι εποχής.
Μια ιδιόμορφη εκστρατεία εναντίον της αγαμίας ξεκινούσε τον Ιανουάριο του 1927, ο πανεπιστημιακός γυναικολόγος Τρύφων Ανδριανάκος (1885-1966). Με το σύνθημα «Η αγαμία αποτελεί άρνησιν των νόμων της Φύσεως και των καθηκόντων του Πολίτου προς την Πατρίδα», ο καταγόμενος από το Λεόντιο Νεμέας, τότε υφηγητής και αργότερα καθηγητής, θεμελίωνε την κίνησή του.
Τα επιχειρήματά του φλογερού εκείνου Έλληνα επιστήμονα, ο οποίος προσέφερε τα μέγιστα κατά τη διάρκεια του πολέμου, κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα προκαλώντας διάφορα σχόλια και τροφοδοτώντας ποικίλες αντιδράσεις.
Τα πρώτα σχόλια ήταν πως ο γιατρός που είχε τεθεί επικεφαλής της κίνησης ήταν 45 ετών και άγαμος! Το γεγονός συζητήθηκε ευρέως, αλλά σύντομα έπαυσε να υφίσταται το… πρόβλημα.
Ο Τρ. Ανδριανάκος έσπευσε (Ιούνιο 1927) να παντρευτεί την εκλεκτή της καρδιάς του Ελευθερία Α. Καστραντά. Έτσι σώπασαν οι κακές γλώσσες και συνέχισε απερίσπαστος το έργο του. Είναι ανέφικτο, αν όχι σπανιότατο το φαινόμενο ενός άνδρα να αντιστρατευτεί τη δύναμη της φύσης που εκφράζεται με τη γενετήσια ορμή, τόνιζε ο γιατρός για να συμπεράνει πως «ο άγαμος αποτελεί την χειρίστην, αφρονεστέραν και επαίσχυντον έκφρασιν της ανθρωπίνης υπάρξεως»[1]!
Εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν, ιδιαιτέρως στην Αθήνα, όπου οι άγαμοι διέθεταν ακόμη και δική τους πλατεία. Την πλατεία Αγάμων (Αμερικής), αλλά και Σύλλογο!
Όμως ο Τρ. Ανδριανάκος συνέχιζε απτόητος. Υποστήριζε πως ο άγαμος είναι το πιο επικίνδυνο εγκάθετο στοιχείο των οικογενειών και ο πιο επικίνδυνος οικογενειακός φίλος. Διότι ο άγαμος ενθάρρυνε την ακολασία και έσπερνε τη διαφθορά, διαταράσσοντας την οικογενειακή ειρήνη και αρμονία, όπως έγραφε ο γιατρός, επισημαίνοντας πως το τέλος των άγαμων είναι άθλιο. Αλλά δεν περιοριζόταν στους άγαμους.
Ασκούσε δριμεία κριτική και στη μόδα που είχε αρχίσει να εμφανίζεται σιγά σιγά και ήταν η ελεύθερη και χωρίς γάμο συμβίωση των ζευγαριών.
Θεωρούσε αδιανόητο ότι η γυναίκα εμφανιζόταν να διαχειρίζεται ελεύθερα το σώμα και τη γεννητική της λειτουργία. Άλλη εποχή, άλλα ήθη.
Ο «αθέμιτος έρωτας», όπως αποκαλούσαν την ελεύθερη σχέση, θεωρούνταν ότι προκαλούσε ταραχή. Σύμφωνα με τις απόψεις της εποχής όμως γεννούσε τη διχόνοια και ενώ επιδίωκε την αιωνιότητα της νεότητας και της καλλονής, στην πραγματικότητα διαρκούσε όσο η πνοή του ανέμου.
«Μόνον η οικογένεια δίδει εις τον έρωτα πάντα τα επιδιωκόμενα αγαθά», κατέληγε ο Ανδριανάκος κηρύσσοντας πως «όταν η γυνή παραδίδηται έξω της οικογενείας, δεν είναι ει μη μόνον όργανον και άθυρμα»[2].
Εισήγηση για απολύσεις και εξοντωτικούς φόρους
Ο καθηγητής, αντιγράφοντας ξένα πρότυπα, πρότεινε την εισαγωγή ειδικής νομοθεσίας, η οποία -μεταξύ άλλων- να προβλέπει, ότι κάθε άγαμος άνω των 20 ετών έπρεπε να κηρύσσεται ανίκανος να καταλάβει οιαδήποτε θέση σε κρατική υπηρεσία και, εάν κάποιοι υπηρετούσαν έπρεπε να απολυθούν.
Επίσης, οι άγαμοι αμφοτέρων των φύλων να πληρώνουν δεκαπλάσιους φόρους στο κράτος όσο κρατούσε η αγαμία τους!
Αυτά διάβαζε και ο Απόστολος Δοξιάδης και έναν χρόνο αργότερα (1928) πρότεινε επισήμως τη φορολογία των αγάμων και των ατέκνων.
Ο καθηγητής Τρ. Ανδριανάκος, του οποίου το επιστημονικό έργο ήταν πλούσιο, έφυγε από τη ζωή το 1966, σε ηλικία 81 ετών. Έναν χρόνο αργότερα (1967) τον ακολούθησε η αγαπημένη του σύζυγος Ελευθερία, σε ηλικία 69 ετών, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά.
