Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Πολλοί είναι ακόμη αυτοί που θυμούνται τον εστιάτορα του Πειραιά που παρίστανε τον γιατρό και την περίφημη «Βαρουξίνη». Το φάρμακο που κατανάλωναν με τα μπουκάλια οι Πειραιώτες και οι Πειραιώτισσες επί δύο ολόκληρα χρόνια. Όλα ξεκίνησαν όταν ο ιδιοκτήτης του οινομαγειρείου που βρισκόταν στην οδό Κολοκοτρώνη του Πειραιώς είχε κεσάτια. Δεν πήγαιναν καλά οι δουλειές του μπάρμπα Χουστουλάκη και μοιραζόταν τον καημό του με τον συμπατριώτη του τον χημικό Δ. Βαρουξάκη. Εκεί που τα έλεγαν αντάλλασσαν και απόψεις για τα πρακτικά γιατροσόφια του εστιάτορα. Λόγο τον λόγο κατέληξαν πως καλό θα ήταν να συμπράξουν για το καλό των ασθενών αλλά με το… αζημίωτο. Έτσι σκέφτηκαν, προβληματίστηκαν και κατέληξαν, πως δεν ήταν δυνατόν να στερήσουν από το κοινωνικό σύνολο την προσφορά των υπηρεσιών τους.
Πρόσοψη οινομαγειρείου στον Πειραιά (δεκαετία 1970).
Προπαντός τη δυνατότητα που είχε ο εστιάτορας να επεμβαίνει στις παθήσεις του λαιμού. Εφάρμοζε στον φάρυγγα των ασθενών μία λίαν πρωτότυπη επέμβαση, η οποία συνοδευόταν και με θεραπεία ροφημάτων από βότανα. Επίσης, χορηγούσε και ένα ειδικό χημικό υγρό, προφανώς θαυματουργό, για γαργάρες. Πως γινόταν η θεραπεία; Έχωνε την χοντροχερούκλα του μέσα στο στόμα του ασθενούς και με τον δείκτη του δεξιού χεριού προκαλούσε στον φάρυγγά τους μία μικρή αιμορραγία. Έτσι λοιπόν οι μικροοργανισμοί έβγαιναν από το αίμα! Στη συνέχεια τους πωλούσε διάφορα βότανα, τα οποία έπρεπε να χρησιμοποιούν ως ροφήματα μετά το βράσιμό τους.
Ακολουθούσε όμως και το απαραίτητο φάρμακο, η μοναδική «Βαρουξίνη». Τι ήταν όμως η «Βαρουξίνη»; Όφειλε το όνομά της στον χημικό Δ. Βαρουξάκη, ο οποίος και επεδίωκε να παραδώσει το επώνυμό του στην αθανασία. Προερχόταν από ρίζες κυκλάμινων και συνίστατο κυρίως για τις περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας. Κόστιζε 30 δραχμές και φυσικά δεν διέθετε τη σχετική άδεια του τότε υπουργείου Προνοίας[1]. Φαίνεται πως η δουλειά πήγαινε καλά. Όσο περνούσε ο καιρός, όλο και περισσότεροι μάθαιναν για τη θαυματουργή χερούκλα του ταβερνιάρη αλλά και τα εντυπωσιακά σκευάσματά του. Σιγά – σιγά και προϊόντος του χρόνου οι εργασίες επεκτάθηκαν.
Ο ταβερνιάρης υποσχόταν θεραπεία του καρκίνου, καρδιοπαθειών, στειρώσεως, νεφρών, ακόμη και του τραυλισμού! Ήταν δε τέτοια τα αποτελέσματα, ώστε τηρούσε και βιβλίο με ευχαριστίες θεραπευθέντων ασθενών. Η φήμη του ξεπέρασε φυσικά τα όρια του Πειραιά. Σε ένα – δύο χρόνια οι ασθενείς προέρχονταν απ’ όλα τα διαμερίσματα της χώρας. Κάθε πρωί, αξημέρωτα για τον φόβο της Αστυνομίας, σχημάτιζαν ουρά έξω από το εστιατόριο. Ο ασθενής έμπαινε μέσα στο εστιατόριο και οδηγείτο κατευθείαν στην τουαλέτα. Εκεί γινόταν η θεραπεία του.
Αλλά όπως ήταν φυσικό, τόση κίνηση έξω από το εστιατόριο και αξημέρωτα, προκάλεσε και το ενδιαφέρον της πανταχού παρούσας Υπηρεσίας Διώξεως Απατών της Γενικής Ασφάλειας Πειραιώς. Στην αρχή, υπό τις οδηγίες του διοικητή Ελ. Γιαννακόπουλου, έγινε διακριτική παρακολούθηση. Ύστερα ανέλαβαν ο αστυνόμος Ν. Πιπερόπουλος και ο υπαστυνόμος Δ. Βασιλείου[2]. Τέσσερις άνδρες προσποιούμενοι τους ασθενείς στήθηκαν στην ουρά. Ήταν μήνας Ιούνιος και η ζέστη αφόρητη. Παρά ταύτα περισσότερα από πενήντα άτομα είχαν στηθεί και περίμεναν να δεχθούν τις πολύτιμες υπηρεσίες του μπάρμπα ταβερνιάρη. Κάποια στιγμή έφτασε και η σειρά των ανδρών της ασφάλειας, οι οποίοι μπούκαραν μέσα και συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω και επί τω έργω τον 59χρονο Γ. Χουστουλάκη. Τι κι αν τους έδειχνε το βιβλίο με τις ευχαριστίες των θεραπευθέντων, τι κι αν έδειχνε τεκμήρια της προσφοράς του; Άτεγκτοι οι εκπρόσωποι του νόμου, συνέλαβαν τον οινομάγειρα για απάτη και τον έστειλαν στον Εισαγγελέα για τα περαιτέρω. Όσο για τον Βαρουξάκη, αποδείχθηκε ότι και ο πατέρας του είχε συλληφθεί, μία δεκαπενταετία νωρίτερα να πωλεί «Βαρουξίνη»!
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία» 18 Ιουνίου 2018
