«Τα Αθηναϊκά» του «Συλλόγου των Αθηναίων» είναι μη κερδοσκοπική δραστηριότητα. Αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, των σκοπών του «Συλλόγου» οι οποίοι εναρμονίζονται με την κοινή υπόθεση που λέγεται «Αθήνα»! «Τα Αθηναϊκά» γεννήθηκαν ως περιοδικό, το 1955, όταν Πρόεδρος του Συλλόγου ήταν ο αείμνηστος και πολυγραφέστατος Δημήτριος Γ. Σκουζές και Γενικός Γραμματεύς και διευθυντής του περιοδικού ο έγκριτος νομικός και ιστορικός Δημήτριος Αλ. Γέροντας.
Από το 2011 τη διεύθυνση του περιοδικού ανέλαβε ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς,. Αναλαμβάνοντας ταυτοχρόνως να φροντίσει και για την μετατροπή του περιοδικού από την έντυπη σε ψηφιακή μορφή προκειμένου να εναρμονιστεί με τις εξελίξεις. Το κόστος εκτύπωσης και ταχυδρομικών τελών, οι σύγχρονες τάσεις και η εξέλιξη της τεχνολογίας, η αποχώρηση από την ενεργό δραστηριότητα των παλαιών αρθρογράφων και κυρίως οι νέοι τρόποι επικοινωνίας οδήγησαν στην λύση δημιουργίας ενός πρωτοποριακού ιστότοπου.
Οπότε εγεννήθησαν «ΤΑ ΑΘΗΝΑΪΚΑ» (www.taathinaika.gr) που σχεδιάσθηκαν, οργανώθηκαν και υλοποιήθηκαν από τον Ελευθέριο Γ. Σκιαδά, στον οποίο και ανήκει η πατρότητα της καινοτόμου επιστημονικής δομής τους. Συγκεκριμένα μελετήθηκε ο τρόπος που μπορεί να καλυφθεί το σύνολο των θεμάτων που απασχολούν μία πόλη όπως η Αθήνα, με την ιστορικότητα, το ιδεολογικό βάθος αλλά και το εύρος της θεματολογίας που πρέπει να καλύπτεται. Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε στη δομή του προαναφερθέντος ιστότοπου.
Ο ιστότοπος χωρίζεται σε επτά κατηγορίες – θεματολογίες (Πόλη – Πολιτισμός – Αυτοδιοίκηση – Εκκλησία – Κοινωνία – Λαογραφία – Πολιτική – Οικονομία – Πρόσωπα / Βιογραφίες) και κάθε μία εξ αυτών σε πλήθος υποκατηγοριών. Κατ’ αυτό τον τρόπο συνιστά μία γιγαντιαία ενημερωτική και ιστορική εγκυκλοπαίδεια που εμπλουτίζεται διαρκώς και περιλαμβάνει ανέκδοτα κείμενα αλλά και σπουδαία τεκμήρια (φωτογραφίες, έγγραφα κ.ά.), των οποίων τα πνευματικά δικαιώματα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, ανήκουν είτε στον «Σύλλογο των Αθηναίων» είτε στον Ελευθέριο Γ. Σκιαδά, εκτός αν εμφανώς δηλώνεται άλλη πηγή.
Ως προς τους σκοπούς παραμένουν ίδιοι και απαράλλακτοι με εκείνους που είχαν οριστεί το 1955 και δημοσιεύθηκαν στο πρώτο τεύχος του περιοδικού. Γι’ αυτό αντί άλλης αναφοράς αναδημοσιεύουμε το κείμενο εκείνο:
«Με την έκδοσι των «Αθηναϊκών» ο «Σύλλογος των Αθηναίων» δεν έχει σκοπό ν’ αποκομίση κέρδη· ξεκινάει από φιλοδοξία, από τη σταθερή επιθυμία να εξυπηρετήση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την υπόθεσι της πόλεώς μας.
Ως σήμερα ο Σύλλογος μας αγωνίστηκε για να διασώση και διαφυλάξη, από το πλούσιο παρελθόν της πόλεως, εκείνο που άξιζε να επιζήση, πιστεύοντας πως η παράδοσις και η ευλάβεια για τη ζωή που πέρασε, είναι στοιχεία της ίδιας της ζωής αλλά και δύναμις ακατάβλητη, που δεν μπορεί ο καθένας να την παραγνωρίση.
Η πόλις μας όμως δεν είναι μόνον παρελθόν· η Αθήνα, όπως και η άλλη Ελλάδα, σε κάθε ξεδίπλωμα της ατέλειωτης ζωής της, εκδηλώνεται με μορφή δυναμική και όχι στατική, δείγμα της ζωντάνιας και απόδειξις της συνέχειας, που ίδια σαν αλυσσίδα, ενώνει τον Νεοέλληνα με τον μακρυνό και κατοπινό πρόγονό του.
Έτσι και τα τρέχοντα προβλήματα της πόλεως και άλλα σοβαρά θέματα της σύγχρονης εποχής δεν έμειναν ξένα προς τις κατευθύνσεις, τις επιδιώξεις και τους σκοπούς του «Συλλόγου των Αθηναίων». Στον κύκλο αυτόν του Αθηναϊκού ενδιαφέροντος η έκδοσις των «Αθηναϊκών» έρχεται αν προσθέση τη δική της πνοή.
Δεν είχε την τύχη η Αθήνα να είναι πάντα η πόλις που πρωταγωνιστούσε στη κάθε εκπολιτιστική εκδήλωσι· μετά το ασύγκριτο μεσουράνημά της και αφού σκόρπισε για αιώνες ολοκλήρους σε κάθε γωνιά της γης, τον ευγενικό σπόρο του πανύψηλου πνευματικού της δένδρου, διαδοχικά και με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να παρακμάζη, για να καταλήξη κάποια θλιβερή μέρα, στην αφάνεια. Η μακρυνή, η ατέλειωτη αυτή πορεία της ήταν φυσική· γιατί όταν η ιστορία της πόλεώς μας, όπως γίνεται συχνά και με τις άλλες ελληνικές περιοχές, μετριέται με αιώνες, με χιλιετηρίδες καλύτερα, ενώ παράλληλα η περίοδος του πιο αρχαϊκού πολιτισμού άλλων λαών, υπολογίζεται σε χρόνια, ξεφεύγει από τα ανθρώπινα όρια η έντασις να φανερώνεται με το ίδιο περιεχόμενο.
Ο Ελληνισμός, και μαζί του, στη πρώτη γραμμή, η Αθήνα, από τον πέμπτο π.Χ. αιώνα βρισκόταν σε διαρκή άμυνα, για να περισώση τον ίδιον τον εαυτό του και να διατητήση τον ίδιο τον πολιτισμό. Και αργότερα, σαν μετονομάστηκε Βυζαντινή Αυτοκρατορία αγωνίστηκε χίλια σωστά χρόνια για τα ίδια αυτά ιδανικά.
Η πτώσις του Βυζαντινού Ελληνισμού ήταν για την εθνότητα των Ελλήνων ζημία, ο πολιτισμός όμως κέρδισε και πάλι, γιατί ξεχύθηκε η ελληνική σκέψι και φτερούγισε το ελληνικό πνεύμα σε κάθε κατεύθυνσι, χωρίς διάκρισι· μία ακόμα προσφορά του που δε ζήτησε ποτέ το αντάλλαγμά της.
Η ιστορία λοιπόν κάθε τόπου, πρέπει να γίνεται αντικείμενο μελέτης είτε είναι σπουδαία είτε μέτρια είτε και ασήμαντη ακόμα. Και η Αθήνα αφού ξεπέρασε τη κορυφή του πολιτισμού και αργότερα περιέπεσε σε φοβερές δοκιμασίες, τελικά, εξαντλημένη από τους αδιάκοπους αγώνες, κατέληξε στην υποδούλωσι.
Στις σελίδες των «Αθηναϊκών» θα περιλάβουμε τη μια και αδιαίρετη Αθήνα· εκείνη που μεσουρανούσε με τις γραμμές που γεννούσε η πολιτική ιδιοφυΐα του Περικλή, εκείνη που έπλαθε τον πνευματικό πολιτισμό με τη μεγαλόπρεπη επιβολή του Αισχύλου, με τη σμίλη του Ικτίνου και με τη σάτυρα του Αριστοφάνη, αλλά και την πόλι, που κατάντησε, φτωχό φέουδο των Φράγκων· την Αθήνα που υποδούλωσε πνευματικά τους άξεστους Ρωμαίους, αλλά και την ταπεινή γωνιά της γης, που οι κάτοικοί της άκουγαν στο φτωχό όνομα του «ραγιά». Ακόμα και τη νεώτερη Αθήνα, αυτή που δικαιωματικά τιμήθηκε σαν πρωτεύουσα της νέας Ελλάδας.
Οι σκοποί μας είναι μεγάλοι, το θέμα όμως της έρευνάς μας είναι απέραντο· ο «Σύλλογος των Αθηναίων» ελπίζει πως όλα τα μέλη του, οι φίλοι της πόλεως και κάθε φιλαθήναιος, που μπορεί και θέλει, θα βοηθήση τη νέα του αυτή προσπάθεια.
Με την ηθική αυτή συμπαράστασι και με οδηγό την αμέτρητη αγάπη για την πιο ξακουστή πόλι στον κόσμο, αρχίζουμε από σήμερα την έκδοσι των «Αθηναϊκών».»
