Ο Δ. Ταγκόπουλος μαγευόταν από τη φωνή των αηδονιών και εξομολογούνταν ότι όποτε πλησίαζε στην περιοχή του Ζαππείου κόνταινε το βήμα του για να απολαύσει περισσότερο το τραγούδι τους, που τον μεθούσε. «Τόσες φορές έχω ξεμουρλαθή μ’ αυτό, νύχτες ανοιξιάτικες μάλιστα» έγραφε χαρακτηριστικά.
Γλυκά τραγουδούν τ’ αηδόνια. Στίχοι: Κ. Κοφινιώτη, Μουσική: Τ. Μωράκη. Τραγουδάκι-Βαλς. Εκδόσεις Γαϊτάνος 1954. Συλλογή Παρτιτούρων, Σύλλογος των Αθηναίων.
«Κανένα αηδόνι δεν ήρθε στον κήπο και καμμιά ελπίδα δεν μένει πλέον ν’ ακούσωμε το γνώριμο τραγούδι» διαπίστωνε τον Μάιο του 1939 ο ρομαντικός Ε. Τζαμουράνης και ευχόταν «η άλλη άνοιξις να μας ξαναφέρη τους μικρούς αγαπημένους φίλους». Αλλά τα αηδόνια είχαν εγκαταλείψει την πολύβουη πόλη δια παντός.
Διαβάστε περισσότερα: Πότε εξαφανίστηκαν τα αηδόνια από τον Εθνικό Κήπο
