Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Αγώνας ποδοσφαίρου (1931)
Είναι μακρά η σειρά εκείνων που έγιναν εκατομμυριούχοι εκμεταλλευόμενοι την αγάπη των πολλών για το ποδόσφαιρο. Ένα από τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούσαν οι απατεώνες, τις τελευταίες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, ήταν τα πλαστά εισιτήρια συνήθως των αγώνων ποδοσφαίρου. Το άθλημα ήταν λαοφιλές και προσείλκυε πλήθη φιλάθλων, πράγμα που φρόντιζαν να εκμεταλλευθούν οι επιτήδειοι από τη δεκαετία 1950 και εντεύθεν. Το γεγονός ότι κυκλοφορούσαν πλαστά εισιτήρια είχε φτάσει στα… αυτιά των αστυνομικών Αρχών. Σποραδικά περιστατικά εμφανιζόντουσαν σε διάφορα γήπεδα από μικροαπατεώνες. Αλλά κάποια στιγμή, το 1960, το φαινόμενο έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Εκατοντάδες πλαστά εισιτήρια εμφανίζονταν, στα μεγάλα πλέον γήπεδα και στους σημαντικότερους αγώνες.
Ήταν πλέον πασιφανές, ότι δρούσε μεγάλη σπείρα επί πολλούς μήνες, αλλά έκανε δύο μεγάλα λάθη που οδήγησαν στη σύλληψη των μελών της. Πρώτο λάθος ήταν ότι σπαταλούσαν σε διασκεδάσεις τεράστια ποσά τα οποία δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν από την εργασία που έκαναν. Δεύτερο λάθος που έκαναν οι… αθεόφοβοι εκείνοι τύποι, ήταν ότι εξέδωσαν πλαστά εισιτήρια ακόμη και για το «Ελληνικό Πανηγύρι» που οργανώθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο υπέρ των απόρων κορασίδων και υπό την προστασία του βασιλιά Παύλου! Το θέμα πήρε δημοσιότητα και ήταν πλέον θέμα τιμής για τις Αρχές να τους συλλάβουν[1].
Φωτογραφικό στιγμιότυπο αγώνα ποδοσφαίρου από τη συλλογή Νικ. Πολίτη.
Δεν ήταν όμως εύκολο να τους εντοπίσουν. Λάμβαναν θηριώδη μέτρα και λειτουργούσαν μέσω «λαγών», δηλαδή φτωχών ανθρώπων τους οποίους χρησιμοποιούσαν για να πωλούν τα εισιτήρια έξω από το γήπεδο συνήθως του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τότε το ζήτημα περιήλθε στην αρμοδιότητα της Διεύθυνσης Γενικής Ασφάλειας που ανέλαβε να στήσει «παγίδα».
Η μεγάλη ευκαιρία δόθηκε λόγω του παιχνιδιού Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού που έγινε στο γήπεδο του πρώτου, στις 25 Ιουνίου 1961.
Άνδρες της Ασφάλειας παριστάνοντας τους φιλάθλους ακροβολίστηκαν σε όλους τις εισόδους και γύρω από το γήπεδο κάνοντας ότι αναζητούν εισιτήρια. Σύντομα έπεσαν στα χέρια τους ένας 25χρονος υφαντουργός και ένας 19χρονος σιδηρουργός. Κατείχαν και πωλούσαν μπλοκ πλαστών εισιτηρίων, των 20 δραχμών και σφραγισμένων με πλαστές σφραγίδες της αστυνομικής διεύθυνσης Αθηνών.
«Εγκέφαλος» της σπείρας αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένας 27χρονος τυπογράφος που εργαζόταν σε τυπογραφείο της οδού Ευριπίδου. Τα άλλα μέλη ήταν δύο 23χρονοι εργάτες και ένας 29χρονος σιδηρουργός.
Ο τυπογράφος τύπωνε τα εισιτήρια βραδινές ώρες, εν αγνοία του αφεντικού του και στη συνέχεια τα παρέδιδε στους υπόλοιπους για πώληση έξω από τα γήπεδα. Στους μεγάλους αγώνες η σπείρα εκτύπωνε εκατοντάδες εισιτήρια, τα οποία διέθεταν σε φιλάθλους σε τριπλάσια ή ακόμη και τετραπλάσια τιμή. Τα ποσά που είχαν εισπραχθεί ανέρχονταν σε πολλά εκατομμύρια.
Στο τυπογραφείο και σε κρυψώνα βρέθηκαν χιλιάδες αδιάθετα μπλοκ, ενώ στα σπίτια τους βρέθηκαν ιδιαιτέρως μεγάλα χρηματικά ποσά, τα οποία δεν δικαιολογούνταν από τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες.
Μπορεί η σπείρα εκείνη να συνελήφθη και τα μέλη της να δέχθηκαν βαριές… καμπάνες από τη Δικαιοσύνη, αλλά το φαινόμενο κάθε άλλο παρά εξαφανίστηκε. Τόσο οι ομάδες, όσο και το κράτος, έλαβαν μέτρα για να αντιμετωπίσουν τέτοιες απόπειρες.
Αλλά, μόλις τρία χρόνια αργότερα (1964), επαναλήφθηκε το ίδιο στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και το κύκλωμα αποκάλυψε εφοριακός που διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη σφραγίδα της Εφορίας. Μεγάλη σπείρα πλαστών εισιτηρίων αποκαλύφθηκε και το 1981. Για κάθε ποδοσφαιρικό αγώνα, οι εγκέφαλοι της σπείρας, έφτιαχναν 1.000 – 1.500 εισιτήρια, αποφεύγοντας πάντα τα αποκαλούμενα αριθμημένα για να μην αποκαλύπτονται.
Το γεγονός ότι οι ποινές ήταν μικρές και δεν κατέληγαν ποτέ σε φυλάκιση έκανε μάλλον… ελκυστική την απάτη. Ωστόσο η Γενική Ασφάλεια κατόρθωνε πάντα να τους εντοπίζει. Το «μυστικό» ήταν ότι σε όλες τις περιπτώσεις εμπλεκόταν πάντα και κάποιος τυπογράφος ή εργάτης τυπογραφείου[2].
