Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ταμείο Τραπέζης (δεκαετία 1930).
Κάποτε η ληστεία μιας τράπεζας ήταν σπανιότατο φαινόμενο. Εάν συνέβαινε, απασχολούσε επί πολλές ημέρες τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τις αστυνομικές Αρχές, οι οποίες θεωρούσαν ζήτημα γοήτρου να την εξιχνιάσουν. Κάτι που δεν δυσκολεύθηκαν να κάνουν με ένα κρούσμα που εμφανίστηκε τον Ιανουάριο 1929 στην ιδιοκτησίας της ανδριώτικης οικογένειας Μουστάκα Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος. Οι εγκαταστάσεις της ήταν στην πολυσύχναστη οδό Αριστείδου και όλα συνέβησαν μια ημέρα που είχαν ολοκληρωθεί οι καθημερινές εργασίες. Μέσα στην τράπεζα βρισκόταν μόνον ο καταγόμενος, επίσης από την Άνδρο, 50χρονος ταμίας Δημήτριος Σαραβάνος. Κάποιος, υποδυόμενος τον στρατιώτη, μπήκε στο κατάστημα για να κάνει ψιλά ένα 500δραχμο[1].
Δύσθυμος ο ταμίας δέχθηκε να του κάνει την αλλαγή, ενώ αστραπιαία ο «στρατιώτης» πήδηξε μέσα στο ταμείο. Αφού του έριξε πιπέρι στα μάτια, άρπαξε 3,5 δεσμίδες των πέντε χιλιάδων δραχμών, συνολικά 352.000 δραχμές, και έγινε άφαντος. Ο 50χρονος ταμίας βγήκε στον δρόμο φωνάζοντας «ληστεία», ξεσηκώνοντας μεσημεριάτικα την πολύβουη οδό Αριστείδου. Έτρεχε αλλόφρων, κρατώντας στο χέρι τα γυαλιά του και φωνάζοντας «Κλέφτης πιάστε τον, κλέφτης». Ωστόσο, κανείς δεν πρόλαβε να δει τον κλέφτη και μόνον η αναστάτωση που επικράτησε έκανε τον κόσμο να συγκεντρωθεί έξω από τα γραφεία της τράπεζας.
Όπως ήταν φυσικό, η είδηση κυκλοφόρησε γρήγορα, ενώ με απίστευτη ταχύτητα ενημερωνόταν και η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, της οποίας ο αρχηγός έφτανε ταυτόχρονα με εκπρόσωπο της ιδιοκτήτριας οικογένειας Μουστάκα. Εν τω μεταξύ ο ταμίας δεχόταν τις πρώτες βοήθειες στο κοντινό Φαρμακείο Σαντράλ, αφού τα μάτια του ήταν κατακόκκινα από το πιπέρι.
Εντός δίωρου με την υπόθεση ασχολούνταν η ηγεσία της Γενικής Ασφάλειας, ένας εισαγγελέας, ένας ιατροδικαστής αλλά και ο καθηγητής Οφθαλμολογίας και πολιτικός Γεώργιος Γαζέπης! Ο τελευταίος κλήθηκε μετά τη διαπίστωση του ιατροδικαστή πως ο ταμίας έπασχε από χρόνια επιπεφυκίτιδα και προπαντός δεν φτερνιζόταν παρά τη μεγάλη ποσότητα πιπεριού που ισχυριζόταν ότι του έριξε ο δράστης. Επιστρατεύτηκε όλη η τεχνολογία της εποχής, ψάχτηκαν τα κομμάτια βαμβακιού με τα οποία ο φαρμακοποιός είχε καθαρίσει τα μάτια του ταμία, ανιχνεύθηκαν τα ρούχα του, αλλά πιπέρι πουθενά. Ο ταμίας από θύμα είχε μετατραπεί σε ύποπτο, οπότε άρχισαν να τον ψάχνουν. Βρήκαν πάνω του, μεταξύ άλλων, και σημειωματάριο όπου σημείωνε χρηματιστηριακές πράξεις[2].
Ο μοίραρχος της Χωροφυλακής και η αποκάλυψη
Σταδιακά αποκαλύφθηκε πως όσα είχε καταγγείλει ήταν προϊόν μυθοπλασίας και μάλιστα κακοστημένης. Όπως ήταν φυσικό, ο ταμίας Σαραβάνος διαμαρτυρήθηκε έντονα για την κατηγορία που του απέδιδαν και ισχυριζόταν ότι ήταν αθώος. Τότε ανέλαβε δράση ο μοίραρχος της Χωροφυλακής και αργότερα υποστράτηγος και αρχηγός του Σώματος Γεώργιος Ντάκος. Πρώτα επισκέφτηκε την τράπεζα και ζήτησε να εξεταστεί το ταμείο που διαχειριζόταν ο Σαραβάνος.
Από τον έλεγχο γρήγορα διαπιστώθηκε ότι έλειπαν περίπου 350.000 δραχμές αλλά και ότι πολλοί ήταν εκείνοι που γνώριζαν το έλλειμμα. Ανάμεσά τους και μία φυσιογνωμία του αθηναϊκού περιθωρίου, ο επόπτης δημοσίων θεαμάτων Νικόλαος Μπουραζέρης. Οι δυο τους είχαν ασχοληθεί ανεπιτυχώς και με το παιχνίδι στο χρηματιστήριο χάνοντας τεράστια ποσά. Και ο Μπουραζέρης ήταν εκείνος που συνέστησε στον ταμία Σαραβάνο το κόλπο με το πιπέρι, το οποίο αγόρασε από ένα παντοπωλείο της οδού Αθηνάς. Έριξε λίγο στο γραφείο, στα ρούχα του και στο πάτωμα. Ευκαιρίας δοθείσης, ο εν λόγω Μπουραζέρης επισκέφτηκε την Τράπεζα λίγο πριν από το επεισόδιο και πήρε ένα σεβαστό ποσό σε πεντακοσάρικα για να το… φυλάξει. Όπως ήταν φυσικό, ο πονηρός Ταμίας… τσουβαλιάστηκε από τον μοίραρχο Ντάκο και οδηγήθηκε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Εκεί περνούσε τις ημέρες του διηγούμενος το κόλπο με το πιπέρι με τους συγκρατούμενούς του, όπως μας διηγείται ο Μιχαήλ Ροδάς[3].
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία», 17 Ιανουαρίου 2012
