Εφέτος η εβδομάς των Παθών ανοίγει μέσα σ’ ατμόσφαιρα γεμάτη από συγκίνησι. Αφιερωμένη από τους χριστιανούς στην ευλαβή ανάμνησι της υπερτάτης θυσίας του Σωτήρος για την απολύτρωσι του κόσμου, συμπίπτει, για μας τους Έλληνας, με το δραματικό αποκορύφωμα του μεγάλου εθνικού μας αγώνος. Τα πάθη του Λυτρωτού εφέτος συνταυτίζονται με τα πάθη του έθνους. Και τα σύμβολά τους, σαν να είνε γεμάτα σήμερα για μας από καινούργιο νόημα. Πόσες αναλογίες δεν παρουσιάζει ο αγών μας με το δράμα του Σωτήρος!
Όπως Εκείνος επροτίμησε τον αγώνα -«ήλθον βαλείν μάχαιραν»- τον σκληρό, τον μέχρις εσχάτων, από την ειδυλλιακή ζωή της Γαλιλαίας, για τη σωτηρία της ψυχής του κόσμου, έτσι και το έθνος αυτό απέρριψε τ’ αγαθά της ειρήνης, για να σώση τη δική του ψυχή και μαζή της την ψυχή μιας σκλαβωμένης ανθρωπότητος. Όπως Εκείνος, σε μία εποχή γενικής παρακμής και καταπτώσεως, σε μια σκοτεινή περίοδο, που ωργίαζε η βία, η αυθαιρεσία, η αδικία, εναντίον των αδυνάτων λαών και η λατρεία της ύλης και η κατάχρησις της δυνάμεως εμαίνοντο στον κόσμο, ύψωσε τα σύμβολα της ψυχής, της εσωτερικής αξίας, της συνειδήσεως, έτσι και το έθνος αυτό, μέσα σε μία περίοδο εκπτώσεως, σε μία Ευρώπη, παραδομένη στα όργια του υλισμού και της βίας, ύψωσε τα σύμβολα της ψυχικής αξίας, της ελευθερίας και της ανθρωπίνης αξιοπρεπείας.
Μοιάζει με τη θριαμβευτική άνοδο του Λυτρωτού προς τα Ιεροσόλυμα, με τους δρόμους στρωμένους με τα βάϊα των φοινίκων και τα «ωσαννά», το λαμπρό της ξεκίνημα. Και όπως Εκείνος εβάδισε ολόϊσα προς τους εχθρούς, τους Γραμματείας και Φαρισαίους να δώση τη μάχη της αληθείας, έτσι και το έθνος αυτό επροχώρησε κατά των εχθρών της ελευθερίας, να δώση την ωραιότερη μάχη, που ανέλαβε ποτέ λαός. Και όπως Εκείνον υπεδέχθησαν στα Ιεροσόλυμα αι ιαχαί των όχλων, που επρόκειτο, σε λίγο, φοβισμένοι, να τον εγκαταλείψουν, έτσι και το ξεκίνημα της Ελλάδος εχαιρετίσθη με της επευφημίες, μερικών λαών, επευφημίες, που επρόκειτο σιγά-σιγά να σβύσουν, όταν ήρθε η ώρα των εκπληρώσεων.
Όπως Εκείνος, είχε και το έθνος αυτό τη δραματική στιγμή του όρους των Ελαιών –τη στιγμή του «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»· και όπως Εκείνος, μετά την προσευχή, εβάδισε και η Ελλάς τον δρόμο των υπερτάτων θυσιών. Όπως Εκείνος, εσταυρώθη και αυτή μεταξύ δύο ληστών. Αλλ’ όπως ακριβώς ο Λυτρωτής, θα υψωθή, μέσα εις φωτεινήν νεφέλην, εις Ανάστασιν και ζωήν αιώνιον.
