Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Πλήρης ημερών και δοξασμένος εγκατέλειψε τα εγκόσμια ο διακεκριμένος και πολυβραβευμένος μουσικοσυνθέτης Δημήτριος (Μίμης) Πλέσσας (12 Οκτωβρίου 1924 – 5 Οκτωβρίου 2024). Υπήρξε εξ εκείνων των ανήσυχων και δημιουργικών καλλιτεχνών, οι οποίοι πέραν των άλλων μεγάλων συμβολών τους στην Τέχνη, «έχτισαν» τη μεταπολεμική Ελλάδα αναζητώντας διαύλους επικοινωνίας με τον σύγχρονο κόσμο. Παρά το γεγονός ότι δεν διέθετε τα μέσα, ήταν η γενιά που είχε μορφωθεί και αφουγκραζόταν τα καλλιτεχνικά ρεύματα.
Μίμης Πλέσσας. Ανέκδοτη φωτογραφία από το Αρχείο Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.
Θαυμαστός ήταν ο τρόπος που κατόρθωναν, οι δημιουργοί των ελληνικών ταινιών των δεκαετιών 1950-’60, να ενστερνίζονται τα μηνύματα της κοινωνίας, να τα επικαιροποιούν για να τα επιστρέψουν στο κοινό. Ένας από τις ισχυρούς κρίκους αυτής της αλυσίδας των δημιουργών ήταν ο Μίμης Πλέσσας. Η σπουδαία αυτή φυσιογνωμία, η οποία φεύγοντας αφήνει πανίσχυρο αποτύπωμα προσφοράς και δίδει το σύνθημα για την αποτίμησή του. Έργο με εντυπωσιακά μεγέθη ποιότητας και ποσότητας.
Μια πτυχή του έργου αυτού ξεδιπλωνόταν στις αρχές της δεκαετίας 1960. Ήδη οι καλλιτεχνικοί κύκλοι τον κατέτασσαν στους καλύτερους συνθέτες και ο δημοσιογράφος Δημήτρης Α. Βαρουτσής, το 1962-’63, τον χαρακτήριζε «συνθέτη της χρονιάς»[1]. Γιατί; Διότι ο συνθέτης άπλωνε τις δημιουργίες του σε ελληνικές και ξένες παραγωγές. Εξελισσόταν σε καθοριστική φυσιογνωμία για τα πολιτιστικά μας πράγματα. Γνωστός ήδη και στο εξωτερικό, από τις αρχές της δεκαετίες 1950, για τις μουσικές του επιδόσεις, μέσω του έργου του κατόρθωνε να συμβάλει στην προβολή της χώρας μας και στην δημιουργία θετικής εικόνας και κλίματος.
Στο εσωτερικό πρωταγωνιστούσε. Ποιος άραγε δεν έχει δει την ταινία «Νόμος 4000» του Γιάννη Δαλιανίδη και της «Φίνος Φιλμ»; Προβαλλόταν από το 1962 στους κινηματογράφους αποδίδοντας πλούσιους καρπούς. Ο Μίμης Πλέσσας, με τη μουσική του επένδυση, συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία και στη συνέχεια. Μια συνέχεια με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ακολούθησε η παραγωγή της ταινίας «Η νύφη το ’σκασε», σε σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου και πρωταγωνίστρια την Τζένη Καρέζη.
Εκεί παίχτηκε και το περίφημο χασάπικο που χόρεψε η Τζένη Καρέζη με τον μοναδικό Πέτρο Κυριακό. Από τις ωραιότερες σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου με τον Αλέκο Σακελλάριο να συμμετέχει ως ηθοποιός στη σκηνή και τον Αλέκο Τζανετάκο σε ρόλο μπουζουξή! Αλλά το 1962 προβλήθηκε και η μουσική κωμωδία «Μερικοί το προτιμούν κρύο…» με τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Γιάννη Βογιατζή, τον Κώστα Βουτσά κ.ά. Ο Μίμης Πλέσσας βρίσκει την ευκαιρία να εκφραστεί έχοντας ευρύ πεδίο δράσης και τη Ρένα Βλαχοπούλου να.. χορεύει swing!
Την ίδια χρονιά όμως προβάλλεται και η κωμωδία «Εταιρεία Θαυμάτων» του Δημήτρη Ψαθά. Ήταν μια παραγωγή του Τζέιμς Πάρις, σε σκηνοθεσία Στέφανου Στρατηγού και πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, την Γκέλυ Μαυροπούλου, τον Παντελή Ζερβό κ.ά. Τα μουσικά χαλιά που έστρωσε ο Μίμης Πλέσσας ήταν ιδιαίτερα πρωτοποριακά. Θα ακολουθήσει το 1963 η «Ψεύτρα» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη να ερμηνεύει τραγούδια που πέρασαν στα χείλη του ελληνικού λαού.
Ο επίλογος της μικρής αυτής χρονικής περιόδου για τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη γραφόταν με τις συμμετοχές του σε διεθνείς παραγωγές. Όπως το «Διακοπές στη Μεσόγειο» της Bavarian Film (1964) και άλλες δημιουργίες της ίδιας εταιρείας. Η γνωστή δημιουργία του «Θα κλέψω τα τριαντάφυλλα» έδινε τροφή για μία παραγωγή της γνωστής εταιρείας Metro Goldwyn Mayer. Συνεργασίες με τον Τσιφόρο, η υπέροχη συλλογή «Μπουζούκι Πανόραμα» με το «Σαββατόβραδο στη γειτονιά μου» και το «Αγόρια και Κορίτσια» κ.ά. Οπότε ο Μίμης Πλέσσας από «συνθέτης της χρονιάς» γινόταν ο συνθέτης μιας ολόκληρης γενιάς και το έργο του παρακαταθήκη για τον μουσικό πολιτισμό της χώρας μας.
