ΣΚΑΡΙΦΗΜΑΤΑ[1]
Αἰσθήματα… πτερόεντα
Μετοικεσίαι Βαβυλῶνος καὶ μὲ αὐτὴν μάλιστα τὴν οὐρανομήκη σκόνην! Οἱ πλεῖστοι ἐκτοπίζονται καὶ καταρῶνται. Ἕνας μπαίνει, ἄλλος βγαίνει. Καὶ τὰ δύο ταῦτα συγχρόνως!
Σύγχυσις λοιπὸν καὶ πλῆξις καὶ ἀνακάλυψις κεκρυμμένων ἐλαττωμάτων εἰς τὸ νέον σπίτι, ὡς μοιραίως καὶ ὁ μνηστὴρ ἀνακαλύπτει ταχύτατα τοιαῦτα, ὅταν γίνῃ πλέον σύζυγος τοῦ αἰθέριου ἐκείνου πλάσματος, ὅπερ ἐθεώρει… ἐξ ἀποστάσεως ὡς ἄγγελον πεπτωκότα… ἐξ οὐρανοῦ.
Μετὰ ἕνα χορόν, οἱ συναντώμενοι τὸ πρῶτον ἔξω συγχορευταὶ χαιρετῶνται ἐγκαρδίως, τὴν ἑπομένην διὰ μιᾶς καλημέρας, τὴν δεκάτην δι’ ἐλαφρᾶς κλίσεως τῆς κεφαλῆς, τὴν εἰκοστὴν ἀντιπαρέρχονται ὡς νὰ μὴ συνηντήθησαν ποτέ!
Καὶ ἡ μνήμη ὁμοιάζει πρὸς τὰς διαθέσεις τῶν συγχορευτῶν. Ἤρεμα καὶ λάθρᾳ ἀφίστανται καὶ ὠχριῶσι καὶ σβέννυνται αἱ φιλοστοργίαι καὶ λησμονοῦνται βαθμηδὸν οἱ τεθνεῶτες καὶ ἐξαφανίζεται κατ’ ἐπίφασιν μόνον πᾶν ἴχνος ζωηροτάτης ἄλλοτε ἐπικοινωνίας, ἐνῷ ἐκ τῶν συνδέσμων της οὐδένα κατὰ βάθος λησμονεῖ ἡ ψυχή.
Τώρα θ’ ἀλλάξουν πολλαὶ συνοικίας καὶ μὲ τὰς φιλενάδας των χωρίζονται τρυφερώτατα, περιπαθέστατα. Καὶ θὰ ἐπιστρέφουν μὲν ταχέως, μόλις τακτοποιηθοῦν, ἵνα διηγηθοῦν τὰ τῆς νέας οἰκίας των, τὰς ἀταξίας τῆς ὑπηρετρίας, τὰς νέας γνωριμίας καὶ νέας ἴσως σκάνδαλα. Ἀλλ’ αἱ ἐπισκέψεις αὗται πρὸς τοὺς περυσινοὺς γειτόνας ταχέως θὰ ἀραιώσουν, ἴσως δὲ κατὰ τὴν μετοικεσίαν τοῦ ἑπομένου ἔτους οὐδὲ κἂν θὰ γνωρίζονται πλέον.
Μετοικεσίαι Βαβυλῶνος! Καί τὶς οἶδε μετὰ τὴν ἐγκατάστασιν εἰς τὸ νέον σπίτι, πόσα φίλτατα, πόσα φωτοβόλα, πόσα ἑλκυστικὰ γειτονικὰ παράθυρα δὲν θὰ λείψουν πλέον… Καὶ πόσα τρυφεραὶ ἀνταποκρίσεις δὲν θὰ διακοποῦν καὶ πόσοι ἔρωτες, θερμότατοι δῆθεν, δὲν θὰ ὑποστούν τραῦμα θανάσιμον.
Καὶ οἱ τόσον σκληρῶς, τόσον ἀποτόμως χωρισθέντες ὑπὸ τῆς αὐθάδους μετοικεσίας, φλεγόμενοι ἀκόμη, θὰ ἐπιστρέψουν ἐν στεναγμοῖς ὑπὸ τὰ προσφιλῆ ἐκεῖνα παράθυρα καὶ θὰ προσπαθοῦν νὰ ἴδουν τοὺς ὀφθαλμοὺς τοὺς παρθενικοὺς, ὑφ’ ὧν ἐπὶ ἔτος ἐμαγνητίζοντο. Καὶ βαθμηδόν, ἐπερχομένου μάλιστα καὶ τοῦ χειμῶνος, θ’ ἀραιώσουν τὰς παρελάσεις τὰς ἱπποτικὰς, μέχρις οὗ λησμονηθῇ ἐντελῶς τὸ παλαιὸν γειτονικὸν παράθυρον, ἵνα φεγγοβολήσῃ ἴσως τὸ νέον…
Αἰσθήματα πτερόεντα!
Τ. Κανδηλῶρος
[1] Τ. Κανδηλώρος, «ΣΚΑΡΙΦΗΜΑΤΑ», εφημερίδα «ΚΑΙΡΟΙ», 1 Σεπτεμβρίου 1900, σελ. 1.
