ΜΕΤΟΙΚΕΣΙΑ[1]
Ἀληθινὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος ἀποτελεῖ τὸ ἔθιμον τῆς πρώτης Σεπτεμβρίου. Ἀναστατώνεται ὁλόκληρος ἡ πρωτεύουσα διὰ νὰ μείνῃ εἰς τὴν αὐτὴν κατάστασιν. Διότι ἡ μεταφορὰ ἀπὸ ἕνα σπίτι σ’ ἄλλο δὲν θὰ εἰπῇ βέβαια βελτίωσιν τῆς καταστάσεως γιὰ νὰ δικαιολογῆται ἡ ἐπανάστασις αὐτή.
Οἱ ἰδιοκτῆται μάλιστα τοιαύτην ἀντίληψιν ἔχουν τῶν ὑποχρεώσεών των, ὥστε σᾶς παραδίδουν τὸ σπίτι ὅπως τοὺς τὸ ἄφηκαν οἱ προκάτοχοί σας νοικαραῖοι.
Ἄλλοτε εἰς τὸν λόγον της ἡ μετοικεσία αὐτή. Ἤρχιζε τὸ νέον ἔτος καὶ γιὰ καλὸ ἄλλαζε καθένας καὶ σπίτι. Τὸ ἔθιμον τοῦτο δὲν ἦτο ἁπλὴ πρόληψις. Εἶχε λόγον πρακτικόν, ὑγιεινόν. Τὸ νέον σπίτι ἔπρεπε νὰ εἶνε πλυμένο, καθαρισμένο. Αὐτὸ ὅμως δὲν γίνεται τώρα, οὔτε τὰ σπίτια καθαρίζονται, οὐδὲ οἱ δρόμοι πλένονται, ἀδιάφορον ἂν οἱ πολίται δὲν εὔχονται χρόνια πολλὰ πρὸς ἀλλήλους, ὅπως ἔκαμναν τότε.
Θὰ εἰπῆτε, ἴσως, ὅτι δὲν ἔχομεν νερὸ διὰ νὰ κάμωμεν αὐτά. Ἀλλὰ τότε διατὶ νὰ διατηροῦμεν τὸ ἔθιμον;
Οἱ Βυζαντινοὶ ἔκαμναν αὐτὰ διότι εἶχαν τὸν λόγον τους, ἡμεῖς τώρα τί λόγον ἔχομεν νὰ ἐπιδιδώμεθα εἰς τοιαύτην μετοικεσίαν, ἀφοῦ δὲν τηροῦμεν τοὺς ὅρους τοῦ ἐθίμου;
Οἱ βυζαντινοὶ ἂν δὲν ἐπλεναν τὰ σπίτια τους καὶ δὲν ἐκαθάριζαν τοὺς δρόμους δὲν θὰ ἔκαμνον τὴν μετοικεσίαν αὐτήν, διότι δὲν ὑπῆρχε τοιοῦτος λόγος.
Ἡμεῖς, ὅμως, ἐννοούμεν ἀπαραιτήτως νὰ μεταφερθῶμεν, νὰ διαπομπεύσωμεν τὰ ὑπάρχοντά μας εἰς τοὺς δρόμους, νὰ κατατσακίσωμεν αὐτὰ διὰ νὰ μὴ ὑστερήσωμεν εἰς τὸ ἔθιμον.
Ἀλλὰ ἐννοοῦμεν νὰ δικαιολογοῦμεν τὴν ἀνοησίαν μας καθὼς οἱ μέθυσοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκουν ὅτι εἰς τὸ μεθύσι, εἶνε συνάδελφοι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
[1] Εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», 31 Αυγούστου 1913, σελ. 3.
