Η ΠΡΩΤΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ[1]
Ἡ πρώτη Σεπτεμβρίου ἐπρόβαλε καὶ πάλι
Καὶ ὅλη ἡ Ἀθήνα εὑρέθη ἄνου κάτου
Γιατί μετακομίζαν καθ’ εἷς τὰ πράγματά του
Ἀπὸ τὴ μιὰ οἰκία ποὺ εἶχε, ὡς τὴν ἄλλη
Ποῦ ἔπιασε, καὶ ἔτσι τὰ πάντα γιὰ μιὰ μέρα
Ἐφέροντο μοιραίως ‘πὸ ‘δῶ κι᾽ ἀπὸ ’κεῖ πέρα.
Τί θαυμαστὴ ἡμέρα ἡ πρώτη Σεπτεβρίου
Γιὰ τὰς μετακομίσεις ἐπίπλων καὶ στρωμάτων
Βιβλίων καὶ μαρμάρων, καὶ ἄδιασμα ἀποπάτων.
Ποῦ γίνεται ἀλήθεια ἀνάστασις κυρίου
Ἐδῶ μετακομίσεις καρβούνων τεντζερέδων
Ἐκεῖθε ἀσπρορούχων ῥουχῶν καὶ ντενεκέδων.
Καὶ πάρα πέρα πάλι ἀγκιᾶ διὰ τὴ χρεία,
Πιατῶν τὲ καὶ μπαούλων, γλαστρῶν καδρῶν καὶ ξύλων
Κουτιῶν καρβουντιστήρων καφέδων τὲ καὶ μύλων
Καλαμαργιῶν καὶ ἄλλων…χωρὶς πολυλογία.
Ἐν ἄλλοις λόγοις ἤτοι στὴ πρώτη ἐκινοῦντο
Τὰ πάντα, καὶ μὲ βία ἀλλοῦ μετακομοῦντο.
ΠΕΤΡΑΝ
[1] Εφημερίδα «ΝΕΟΣ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ», αριθμ. 25, 6 Σεπτεμβρίου 1886, σελ. 1.
