Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Στιγμιότυπο από αποκριάτικο χορό σε νυκτερινό κέντρο (δεκαετία 1960).
Θα μπορούσαμε να διαιρέσουμε σε δύο κατηγορίες τις διασκεδάσεις της δεκαετίας του 1960 βλέποντας πως διασκέδαζαν οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες εκείνης της εποχής. Στους χορούς που δίδονταν, κυρίως στα επτά κεντρικά ξενοδοχεία των Αθηνών και σε πλήθος άλλων χώρων και στη νυκτερινή διασκέδαση. Στα δεκάδες κοσμικά κέντρα και τις ταβέρνες που απλώνονταν σε όλο το μήκος και πλάτος της πρωτεύουσας. Μεταξύ άλλων προσφέρονταν ενδιαφέροντα θεάματα, τα αποκριάτικα σόου όπως τα αποκαλούσαν.
Τις Απόκριες του 1967, λοιπόν, στη Μεγάλη Βρετανία έδιναν τους χορούς τους οι Θεσσαλονικείς, οι Ζακυνθινοί, οι Κεφαλλονίτες, η ΔΕΗ, η Αναργύρειος Σχολή και η Αμέρικαν Εξπρές. Το Χίλτον προτιμούσε ο Ιατρικός Σύλλογος ενώ οι υπάλληλοι του υπουργείου Εργασίας, το Προπέλλερ Κλάμπ και το Κολλέγιο Αθηνών. Στο Κινγκ Τζορτζ πραγματοποιούσαν τους χορούς τους μια σειρά συνδέσμων και συλλόγων, οι περίφημοι «απανταχού», όπως εξάλλου και η ΕΣΗΕΑ. Οι υπόλοιποι, πολλές δεκάδες χοροί, προτιμούσαν τα ξενοδοχεία Κινγκ Παλλάς, Ακροπόλ Παλλάς, Ολύμπικ Παλλάς και Μίνως.
Από τα σόου, το πιο προσεγμένο φυσικά παρουσιαζόταν στον Γαλαξία του Χίλτον και το φρόντιζε ο χορογράφος Μπαντ Τόμσον. Μετά το αποκριάτικο σόου ακολουθούσε ένα ημίωρο χορευτικό κοκτέιλ με πέντε καλλίγραμμες κοπέλες που είχε μάλιστα τον τίτλο Μενού αλά Καρτ. Οι Αθηναίοι είχαν ξετρελαθεί με τη χορεύτρια που ήταν επικεφαλής, την Αγγλίδα Παμέλα Γουέλμαν. Το αποκριάτικο σόου του Χίλτον χαρακτηριζόταν ως φαντασμαγορικό. Η παρουσία ξένων καλλιτεχνών και ευειδών υπάρξεων, με προκλητικές καμπύλες, ήταν στοιχεία απαραίτητα της αποκριάτικης ευωχίας.
Αποκριάτικη εμφάνιση (1967).
Και αφού το Χίλτον διέθετε τέτοια θεάματα δεν θα μπορούσε να υστερήσει το Καν-Καν που λειτουργούσε μέχρι πριν από λίγα χρόνια στη λεωφόρο Πέτρου Ράλλη! Εκεί πια επικρατούσε καλλιτεχνικός… συνωστισμός. Το πρόγραμμα ξεκινούσε με τη… διάσημη στριπτιζέζ Βερονίκ και ακολουθούσαν Ισπανικά μπαλέτα της Ανδαλουσίας, οι γυναίκες ζογκλέρ «Σεσίλ Σίστερς», ο μίμος φανταιζίστας Μίνι –Μίνι, οι Κινέζοι ακροβάτες Τσι Χι Μπράδερς και δύο ακόμη εντυπωσιακά στριπτίζ, η Στέφαν Ντόρσεν και η Κιμ Ντελόν. Το πρόγραμμα παρουσίαζε ο Πάρης Λαμπράκος.
Οι κακές γλώσσες της εποχής, βεβαίως, ήθελαν μερικούς από τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες που άκουγαν στα εύηχα ξενικά ονόματα να είναι απευθείας απόγονοι οικογενειών που άκμαζαν στον Ταύρο, στα Πετράλωνα, στο Αιγάλεω και στην Καρδίτσα. Αλλά λίγο ένοιαζε όσους πήγαιναν στο Καν-Καν και ήταν αποφασισμένοι να απολαύσουν τα κάλλη και το θέαμα. Πάντως, την κατάσταση στο Καν – Καν έσωζε η σημαντική παρουσία του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο οποίος κρατούσε το ελληνικό πρόγραμμα. Στον αντίποδα βρισκόταν η περίφημη Αριζόνα της οδού Φιλελλήνων.
Ολοσέλιδη αποκριάτικη διαφημιστική καταχώριση (1959)
Οι αδελφές Θεοχάρη και η «γυμνή» Λαίδη Σκάρλετ
Στην Αριζόνα συνέβαιναν πράματα και θάματα. Το κατάστημα εφεύρισκε όλο και νέους τρόπους για να προσελκύσει κόσμο. Γι’ αυτό είχε φέρει την ακροβατική ατραξιόν Τρίο-Ρίβα. Οι διαφημίσεις έδιναν και έπαιρναν πως το εν λόγω τρίο είχε κατακτήσει την ιταλική τηλεόραση, το παρισινό θέατρο «Ολύμπια» και άλλα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής.
Ωστόσο, δεν ήταν τόσο τα ακροβατικά κόλπα που παρουσίαζε το τρίο, αλλά η εικοσάχρονη και τρισχαριτωμένη χορεύτρια, η οποία συνοδευόταν από τους δυο αδερφούς της. Πιο εντυπωσιακές οι αδελφές Θεοχάρη, τα δύο κορίτσια με τον διαφορετικό σωματότυπο και τα ελκυστικά χαρακτηριστικά. Φορώντας τα χαβανέζικά τους χόρευαν από εξωτικούς χορούς μέχρι ένα ιδιότυπο συρτάκι.
Τις Ελληνίδες καλλονές διαδεχόταν η στριπτιζέζ Λαίδη Σκάρλετ. Εμφανιζόταν φορώντας μία εντυπωσιακή λεοπάρδαλη, την οποία σύντομα φρόντιζε να ξεφορτωθεί προς ικανοποίηση και τέρψη των θαμώνων. Το ελληνικό μέρος του προγράμματος κρατούσε ο Σάκης Παπανικολάου με την ορχήστρα Καρδάμη.
Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία», 22 Φεβρουαρίου 2017
