Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Η Μπεττίνα Φραβασίλη με τους οικείους της.
Η ιστορία του έρωτα του Γεωργίου Βιζυηνού για τη Μπεττίνα Φραβασίλη είναι γνωστή. Ο ποιητής άρρωστος από αφροδίσιο νόσημα γητεύεται από τα κάλλη της νεαράς Μπεττίνας και εκδηλώνει με παραφροσύνη τη διάθεσή του να την παντρευτεί. Ήταν μέρος του ανεμοστρόβιλου της ασθένειας που τον έφθειρε και τον τρέλανε. Κατέληξε στο Ψυχιατρείο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 15 Απριλίου 1896. Ποια όμως ήταν τα πραγματικά στοιχεία και τι απέγινε το κορίτσι που άθελά του, τροφοδότησε τον σαλεμένο νου του ποιητή; Τα άνθη και οι καλλιτεχνικές ψυχές δεν έχουν ιστορία, ισχυριζόταν κάποτε ο Ι. Αρσένης γράφοντας για την Μπεττίνα. Αλλά εκείνη η κοπέλα, που την παρομοίαζαν με τριαντάφυλλο, είχε τη δική της ιστορία που έκοψε και μάρανε πρόωρα το λουλούδι.
Δημοκρίτου και Σόλωνος
Έχουν γραφεί τόσα και ανακριβή, που αξίζει τον κόπο να παραδώσουμε στη δημοσιότητα την πραγματική της ιστορία. Ο πατέρας της, ο ιταλικής καταγωγής Αντώνιος Φραβασίλης, ήταν καθηγητής του Βαρβακείου Λυκείου και είχε δύο κορίτσια, τη Μπεττίνα και την Ίταλα. Η οικογένεια κατοικούσε σε ιδιόκτητο ακίνητο, στη συμβολή των οδών Δημοκρίτου και Σόλωνος. Εκεί γεννήθηκε η Μπεττίνα, στις 24 Ιουλίου 1876. Ο Βιζυηνός νοίκιασε μια κάμαρη στο σπίτι εκείνο και συνδέθηκε με την οικογένεια. Όπως έγραψε ο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος χαιρόταν ξεχωριστά τη Μπεττίνα παίζοντας σαν πατέρας μαζί της, στολίζοντάς την με τριαντάφυλλα και γράφοντας στίχους απανωτούς, θερμούς, εκστατικούς, από τους καλύτερους που έγραψε.
Σκίτσο με τη Μπεττίνα Φραβασίλη και τον ποιητή Γεώργιο Βιζυηνό
Οικογένεια Φραβασίλη
Δεν ήταν τυχαία η οικογένεια Φραβασίλη. Τη μικρή Μπεττίνα είχε βαφτίσει ο Ιταλός επιχειρηματίας Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης και στο μυστήριο παρευρέθηκαν οι Γεώργιος Σουρής, Άγγελος Βλάχος, Ευγένιος Ζαλοκώστας κ.ά. Ωστόσο, ο Αντ. Φραβασίλης αντιμετώπισε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και εγκατέλειψε την οικογένειά του και την Ελλάδα (1889). Η μάννα με τα δύο κορίτσια νοίκιασαν το σπίτι και μετακινήθηκαν σε μικρότερο, με νοίκι, στην οδό Αγίου Μάρκου για λόγους οικονομίας. Εκεί παίχτηκε και η στερνή πράξη του Βιζυηνού, όταν επισκεπτόταν τη μητέρα του κοριτσιού για να το ζητήσει σε γάμο. Η άρνηση πυροδότησε ακόμη περισσότερο την κακή κατάσταση της ψυχικής του υγείας. Ζούσε ήδη στον δικό του κόσμο.
Η θλιβερή σονάτα
Η Μπεττίνα, η οποία λάτρευε τη μουσική και συνέχιζε τις σπουδές της, ήταν φαίνεται περιζήτητη νύφη. Αρνήθηκε προτάσεις γάμου από σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο μουσικός Σπύρος Σαμάρας και ο εύπορος Κωνσταντίνος Φουγκ. Παρά τα όσα έχουν γραφεί δεν επισκέφθηκε τον Βιζυηνό στο Ψυχιατρείο, ούτε έχουν αποσαφηνιστεί τα αισθήματά της για τον ποιητή. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1896 παντρεύτηκε τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Μ. Παπαγεωργίου. Την παραμονή του γάμου της έπαιζε στο πιάνο τη θλιβερή σονάτα Marche Funebre του αγαπημένου της Chopin. Οι γιατροί την είχαν προϊδεάσει ότι δεν θα ήταν καλή η εξέλιξη της υγείας της λόγω του σακχαρώδους διαβήτη από τον οποίο έπασχε. Ευχόταν λοιπόν το μουσικό αυτό τεμάχιο να τη συνοδεύσει στην τελευταία της κατοικία.
«Μπεττίνα Παπαγεωργίου, το γένος Φραβασίλη». Ελαιογραφία Νικηφόρου Λύτρα (1899).
«Άσπιλος…»
Πεντέμισι μήνες μετά τον θάνατο του Βιζυηνού και τέσσερις ημέρες μετά τον γάμο της, στις 2 Οκτωβρίου 1896 και σε ηλικία μόλις 20 ετών, άφηνε την τελευταία της πνοή. «Άσπιλος και καθαρώτατη κατέθεσε την παρθενία προ των ποδών του Πλάστου», όπως έγραψε η αδελφή της. Η τύχη της δεν ήταν καλύτερη από εκείνην του Βιζυηνού. Συναντήθηκε άραγε, στον άλλο κόσμο, με τον τρελό ποιητή της; Πάντως, συναντήθηκε το πνεύμα της με ανθρώπους της πένας, όπως οι Κωστής Παλαμάς, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος και Νικηφόρος Βρεττάκος που φρόντισαν να παραδώσουν στην αιωνιότητα πλούσια στοιχεία για τη σύντομη ζωή της. Η αδελφή της Ίταλα παντρεύτηκε τον διπλωμάτη Παναγιώτη Παπαδάκη, ενώ η μητέρα της Σοφία έζησε μάλλον σε συνθήκες ανέχειας στην περιοχή της Γαργαρέττας.
